Temat wiedeńskiego metra w Blogu Transportowym pojawiał się już kilka razy. Ostatni większy wpis dotyczył linii U1, a dokładnie stacji końcowej Oberlaa i pociągów zwanych „srebrnymi strzałami” (tu link do tego materiału).
Teraz zapraszam na położoną w centrum miasta stację Volkstheater, czyli tłumacząc na język polski Teatr Ludowy. Korzystają z niej dwie linie: U2 i U3. Stacja dla tej pierwszej jest obecnie nieczynna. Trwa modernizacja-przebudowa trasy (projekt nazwany „U2xU5”), która finalnie będzie pierwszą w Wiedniu w pełni zautomatyzowaną, czyli jak np. w Kopenhadze obsługiwaną pociągami bez maszynistów. Nowy, przeznaczony na tę trasę tabor już jest w mieście i przechodzi testy na linii U3 (tu jednak z maszynistą).
Wiener Linien na swojej stronie informuje pasażerów, że linia U2 na stałą trasę powróci już od września 2024. Obecnie jest skrócona do Schottentor. Zmodernizowany odcinek to trasa pomiędzy stacjami Rathaus i końcową Karlsplatz (przez Volkstheater). Co ciekawe, od 2026 roku po tym fragmencie ma także kursować nowa linia U5. Po raz pierwszy w historii wiedeńskiego metra z tego samego torowiska będą korzystać różne linie. Obecnie mimo wspólnych nazw, stacje dla poszczególnych tras są osobne, zlokalizowane w miarę blisko siebie. Tak jest także w przypadku omawianej stacji Volkstheater. Nowa linia U5 ma w pełni funkcjonować od 2028 roku.
Stacja Volkstheater została otwarta w 1980 roku. Początkowo tylko dla linii U2. Jej nowszą część dedykowaną obsłudze linii U3 wybudowano poziom niżej i dla ruchu otwarto w 1991 roku. Wówczas linia U3 obsługiwała relację Erdberg – Volkstheater (to jej pierwsza relacja). Obecna trasa łączy stacje Ottakring (otwarcie w roku 1998) i Simmering (otwarcie w roku 2000).
Stacja Volkstheater dla linii U3 jest dość charakterystyczna. Wyróżniają ją murale o wspólnej nazwie „Das Werden der Natur“ („Pojawianie się natury”) autorstwa Antona Lehmdena. To austriacki malarz, grafik. Współzałożyciel wiedeńskiej szkoły realizmu fantastycznego. Murale te nie są malowidłem. To łącznie cztery miliony kamieni mozaikowych wielkości paznokcia. Łączna powierzchnia muralu wynosi 360 m². Mozaikę układano ponad 2,5 roku.
Stacja ta robi wrażenie i dlatego schodząc na jej jedyny peron postanowiłem ją udokumentować.
Najnowszy tabor, dedykowany dla powstającej linii U5 dostarcza firma Siemens. To pociągi nazwane serią X. Ponieważ są one próbnie eksploatowane na linii U3, miałem nadzieję na sfotografowanie jednego z nich, a może i przejażdżkę. Niestety nic nowego nie przyjechało, ale pojawił się inny ciekawy pociąg. Złożony był on z wagonów typu U2. Jak już wcześniej pisałem, powstały one w wyniku modernizacji pierwszego wiedeńskiego taboru metra, czyli SGP U produkowanego w okresie 1974 – 1982. Modernizacje (przebudowy) wykonywano w latach 2000 – 2010 i dotyczyły wagonów wyprodukowanych w roku 1978 i młodszych. Prace te były realizowane wewnętrznie przez Wiener Linien.
Ponieważ nie spodziewałem się spotkania z przedstawicielami serii U2, wykonałem tylko ogólną dokumentację fotograficzną, której głównym celem było utrwalenie umieszczonego na wagonach identyfikatora typu (zawsze przy drzwiach do kabiny sterowniczej). Szkoda, ale niestety na więcej czasu nie było.
Udokumentowałem wagony nr 2100/3100 (rocznik 1979, modernizacja w roku 2006) oraz nr 3078/2078 (rocznik 1978, modernizacja w roku 2004).
Pociągi serii U2 są już stopniowo wycofywane z ruchu.
W kolejnym wiedeńskim wpisie dotyczącym metra zaproszę na spotkanie z linią U4 na jej końcowej stacji Heiligenstadt.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz