Nowe filmy – luty 2024

 

Tradycyjnie, raz w miesiącu zapraszam na przegląd nowości filmowych Bloga Transportowego. W lutym 2024 na kanale YouTube o nazwie Lukaszwo – Transport Movies opublikowałem cztery materiały. Jeden duży film i trzy krótkie typu „shorts”.

Duży film prezentuje autobusy, które nagrałem w hiszpańskim mieście Grenada. Słynie ono z pięknego zespołu pałacowego o nazwie Alhambra. Nim wyruszyliśmy zwiedzać tę niezwykłą atrakcję, udokumentowałem kilka pojazdów komunikacji miejskiej. Wśród nich pojazd, o istnieniu którego wcześniej nie wiedziałem: Burillo Nubia.

Nagrywałem na ulicach C. Gran Vía de Colón i Reyes Católicos w dniu 22 czerwca 2017. Warto zwrócić uwagę na ciekawe rozwiązanie chroniące przed słońcem – nad jezdnią rozwieszono materiał dający upragniony cień.

Fragment filmu. Grenada, C. Gran Vía de Colón obok Katedry (Catedral de Granada). Na odjazd oczekuje Mercedes-Benz Sprinter City nr 134 jako linia C1, obok którego przejeżdża UNVI Cidade II nr 5 jako linia SN1. 22.06.2017.

Fragment filmu. Chroniona przed słońcem Reyes Católicos, po której jako linia SN1 jedzie Burillo Nubia nr 30.

Fragment filmu. Reyes Católicos, po której jako linia LAC jedzie Mercedes-Benz CapaCity nr 432. Linia LAC to system BRT dla centrum Grenady. Oznaczenie LAC to skrótowiec od Linea de Alta Capacidad, co oznacza linię o dużej przepustowości.

Fragment filmu. Reyes Católicos, po której jako linia SN1 w stronę dworca autobusowego jedzie Castrosua Magnus II nr 36. 

To szczegóły poniższego filmu:

0:15 - Unvi Cidade II nr 5 na linii SN1,

0:25 - Burillo Nubia (podwozie MAN 18.310 HOCL-NL) nr 30 na linii SN1,

0:31 - Mercedes-Benz CapaCity nr 437 na linii LAC,

1:00 - Mercedes-Benz CapaCity nr 432 na linii LAC,

1:25 - Castrosua Magnus II nr 36 na linii SN1,

1:42 - Castosua CS-40 City nr 308 na linii SN4,

1:56 - Mercedes-Benz CapaCity nr 442 na linii LAC,

2:12 - Mercedes-Benz CapaCity nr 443 na linii LAC,

2:21 - Mercedes-Benz CapaCity nr 435 na linii LAC,

2:42 - Mercedes-Benz CapaCity nr 436 na linii LAC,

2:55 - Castrosua City Versus nr 364 na linii SN4.

Pierwszy z lutowych filmów typu „shorts” powstał w Wiedniu, przy opisywanej pod tym linkiem zajezdni tramwajowej Gudrunstraße. Na jej teren cofa Bombardier-Rotax E2 nr 4308. 

Warto dodać, że wagony E2 najczęściej kursują po Wiedniu z doczepkami. Nagrywałem w dniu 20 czerwca 2023.

Link do filmu Shorts - Bombardier-Rotax E2 nr 4308 z Wiener Linien cofa na teren zajezdni.

Kolejny „short” to tematyka kolejowa. Dworzec Centralny w Kopenhadze (København Hovedbanegård). Właśnie odjeżdża z niego pociąg duńskich kolei DSB nr R 2277 w relacji Helsingør – Næstved. Tworzy go elektrowóz Siemens Vectron nr 3205 i piętrowy skład typu push-pull.

Nagrywałem w dniu 20 stycznia 2024.

Link do filmu Shorts - Siemens Vectron nr 3205 kolei DSB odjeżdża ze składem piętrowym ze stacji København H.

To nagranie powstało w wiedeńskim muzeum transportu. Jego ogromną ekspozycję (głównie tramwajową) będę szczegółowo przedstawiał już wkrótce. Wówczas podam także więcej informacji o prezentowanym teraz autobusie. To Steyr SC 6F 72 w otablicowaniu linii 2A. Numer pojazdu to 8386.

21 czerwca 2023.

Link do filmu Shorts - Steyr SC 6F 72. 

Ostatni z prezentowanych w tym wpisie filmów nie został opublikowany w serwisie YouTube, lecz na Instagramie. Blog Transportowy również tam jest obecny.

Materiał ten powstał w Krakowie, na al. Mickiewicza. Dokładnie przy budynku Akademii Górniczo-Hutniczej. Przejeżdża obok niego parada ciągników rolniczych. Pojazdy takie w dużym mieście, a szczególnie w jego centrum to widok wyjątkowo egzotyczny. 

Ta „parada” to w rzeczywistości protest polskich rolników. Przy okazji możliwość zapoznania się z najnowszym i nieco starszym taborem. Na nagraniu zobaczycie np. ciągniki marek New Holland, John Deere. Jest też weteran pól, czyli Renault serii 95, a na końcu pojawia się Ursus C-360. 

20 lutego 2024.

Link do filmu umieszczonego w serwisie Instagram. Przejazd ciągników rolniczych obok gmachu AGH.

Powyższe filmy pojawią się jeszcze w oddzielnych wpisach poświęconych autobusom w Grenadzie (będzie także druga część filmu), tramwajom w Wiedniu i tamtejszemu muzeum. Zaproszę także na kopenhaski dworzec centralny, w drugiej części materiału o duńskich pociągach (tu link do pierwszej).

Najprawdopodobniej powrócę także do taboru pokazanego przez rolników w Krakowie.

TransExpo 2022 (3) – ARTHUR H2

 

Wracam do relacji z kieleckich targów TransExpo 2022. Ostatnio pisałem o tureckim Karsanie (tu link). Teraz, zgodnie z zapowiedzią pora na nową i niezbyt znaną markę ARTHUR. 

ARTHUR BUS GmbH to firma niemiecka z siedzibą w miejscowości Planegg. Jej prezesem zarządu i współzałożycielem jest Philipp Glonner. Drugi współzałożyciel to Gerhard Mey (jest on także współwłaścicielem znanej i dużej firmy Webasto działającej między innymi w branży klimatyzacji i systemów grzewczych).

Jak podano na stronie internetowej, „ARTHUR BUS oferuje najnowocześniejsze, zeroemisyjne autobusy dla zielonych rozwiązań zrównoważonego transportu przyszłości.”

Mowa o taborze elektrycznym i wodorowym, którego różne wersje w postaci grafik są prezentowane na wspomnianej stronie producenta. Brak tam jednak zdjęć i szczegółów technicznych – to dopiero plany na przyszłość. Teraźniejszość to pokazany w Kielcach autobus.

Wodorowy ARTHUR H2 w wersji 12 metrowej. To jego specyfikacja techniczna – wybrane elementy (za stroną internetową producenta):

Długość: 12015 mm.

Szerokość: 2527 mm.

Wysokość: 3300 mm.

Rozstaw osi: 5951 mm.

Zasięg: powyżej 500 km.

Ogniwo paliwowe: 60 – 125 kW.

Silnik elektryczny: 2x 125 kW.

Zbiorniki wodorowe: 350 bar / 37,5 kg.

Akumulatory trakcyjne: 15 – 45 kWh LTO.

Nazwa autobusu jest przedstawiana w różnych wersjach. Na stronie internetowej producenta pojazd ten funkcjonuje jako ARTHUR H2 BUS, ale linia produktowa to ARTHUR ZERO. Bazujący na danych rejestracyjnych portal Bezpieczny Autobus określa go jako ARTHUR 12 H2 ZERO. Największa polska fotogaleria transportowa (Phototrans.pl) pisze, że to Arthur H2 Zero 12. Na wystawionym w Kielcach pojeździe niestety nazwy modelu nie podano. Rozwiązanie tej zagadki na pewno znajdowało się na tabliczce znamionowej, ale do niej niestety nie dotarłem.

Polska siedziba firmy to Wrocław. Natomiast w Lublinie mieści się zakład produkcyjny ARTHUR-a. Co ciekawe, to dawna siedziba Ursusa, który przed laty przejął produkcję autobusów AMZ Kutno – rodzina City Smile. Przyglądając się stylistyce ARTHUR-a H2 rzeczywiście można dostrzec pewne podobieństwo do AMZ – w przedniej części pojazdu. W Internecie znalazłem teksty, które wymieniają znacznie więcej elementów wspólnych/podobnych. Warto jeszcze dodać, że w firmie ARTHUR funkcję CTO (Chief Technology Officer, czyli po polsku dyrektor ds. technologii) pełni Rafał Słomka. Pracował on wcześniej właśnie w Ursus Busie. Firma ta już jakiś czas temu ogłosiła upadłość.

Przyznam, że wizualnie ARTHUR H2 zrobił na mnie bardzo pozytywne wrażenie.

ARTHUR H2 prezentowany w trakcie kieleckich targów TransExpo 2022. 12.10.2022.

 

ARTHUR H2 - wnętrze wodorowego autobusu. 12.10.2022.

Pierwszego dnia targów TransExpo 2022, o godzinie 14:00 rozpoczęła się premiera autobusu ARTHUR H2. Pojazd wcześniej nie był niczym zasłonięty, a premiera była w rzeczywistości konferencją prasową, którą prowadził widoczny w środkowej części zdjęcia Philipp Glonner (w białych butach). Na prawo od niego stoi Rafał Słomka. Niestety nie pomyślano o nagłośnieniu, więc odbiór przekazywanych informacji był mocno ograniczony. 12.10.2022.

ARTHUR H2 po targach TransExpo 2022 rozpoczął pokazy promocyjne i jazdy testowe po Polsce. Był np. w Wiśle i Żywcu. Obecnie na dłuższy czas korzysta z niego MPK Kraków, testując wodorowca na linii 128. Do jej obsługi wykorzystywany jest także inny autobus napędzany wodorem - Solaris Urbino 12 hydrogen. Do tego tematu powrócę już niedługo.

Natomiast w czwartej części tej targowej relacji zajmę się autobusami marki Otokar.  

Część nr 4 - Otokar.

Relacja z TransExpo 2018.

Relacja z TransExpo 2016.

Relacja z TransExpo 2010.

Początek relacji z TransExpo 2022.

Zimowo z Krakowa do Oświęcimia

 

Mroźna i śnieżna zima przez ostatnie lata w wielu rejonach Polski była tylko marzeniem. Rok 2021 przyniósł całkowitą zmianę. Konkretnie sypnęło śniegiem, a w dodatku pojawił się silny mróz utrwalający na dłużej tę białą warstwę.

Śnieg i niskie temperatury to na pewno wielka radość dla dzieci i narciarzy, ale zmora dla osób prowadzących różne pojazdy, czy odpowiedzialnych za utrzymanie szlaków komunikacyjnych.

W poniedziałek, 8 lutego 2020 musiałem pokonać około 70 km trasę z Krakowa do Oświęcimia. Temperatura -5 stopni i trochę śniegu, który spadł w nocy. Przy samochodzie okazało się jednak, że tego śniegu było jednak więcej niż „trochę”. Służby porządkowe nie radziły sobie z jego usuwaniem. W efekcie nawet główne drogi Krakowa były mocno zasypane. Warstwa śniegu wymieszana z piachem – generalnie w niektórych miejscach bardzo ciężko się jechało. Tramwaje kilka razy wykolejały się. Przykładowo ul. Monte Cassino przy skrzyżowaniu z ul. Szwedzką była tak zasypana, że moja osobówka prawie się zakopała. Co ciekawe, mijane pługi nie zgarniały tego „błota śniegowego” z jezdni, bo lemiesze miały podniesione. Sypały więc solą i piaskiem, nie usuwając z nawierzchni warstwy utrudniającej jazdę. Fatalnie. A to wszystko działo się już dość sporo czasu po ustąpieniu opadu. 

Wyruszyłem już po porannym szczycie komunikacyjnym, czyli po godzinie 9:00. Ponieważ byłem pasażerem, mogłem fotografować mijane w tych trudnych warunkach pojazdy. Zapraszam zatem do obejrzenia poniższego fotoreportażu. Niestety robienie zdjęć utrudniała zmrożona wycieraczka, która nie była w stanie usunąć z szyby wszystkich zabrudzeń, co w kilku przypadkach wpłynęło na jakość fotek (częściowy brak ostrości). Na wspomnianej ul. Monte Cassino aparat całkowicie odmówił mi posłuszeństwa i nie udokumentowałem tego najgorszego odcinka.

Aleja Andersa przed rondem Kocmyrzowskim (kierunek pl. Centralny). Tu w porównaniu z innymi głównymi ciągami z nawierzchnia była całkiem dobrze odśnieżona. Gorzej na pasie do prawoskrętu. Po lewej widać fragment potrójnego Konstala 105Na #HZ255 + HZ256 + HZ257 na linii 52. Kawałek dalej, na ul. Bieńczyckiej sfotografowałbym go w całości, bez zasłaniających osobówek, ale niestety aparat złapał ostrość na jakiejś kropce na szybie. Numeru Bombardiera NGT6 na linii 14 nie ustaliłem. 8.02.2021.

Na ul. Bieńczyckiej, pomiędzy przystankami tramwajowymi „Bieńczycka”, zawraca Autosan A1010T  pełniący funkcję nauki jazdy (nr rej. KR 4GF95). Rocznik 2006, własność firmy Ośrodek Szkolenia Kierowców „Codex”.

Chwilę później, na rondzie Czyżyńskim sfotografowałem inną naukę jazdy. Tym razem tramwajową. Przyszły motorniczy szkolił się na stopniowo wycofywanym ex wiedeńskim taborze. Dokładnie na składzie SGP E1 + Lohner C3 #HW122+HB522. Roczniki 1966 i 1961, czyli już dość wiekowy tramwaj.

Aleja Pokoju była trochę przykorkowana. Nawierzchnia różna – w zależności od miejsca, raz mniej, raz więcej „błota śniegowego”. Przez jej większą część towarzyszył nam kultowy „dźwig pana Kotka” z serialu „Alternatywy 4”, czyli Hydros T351 (o takim pojeździe pisałem tutaj). Jego rejestracja to SBL E151, własność Firmy Chrobok z miejscowości Bojszowy Nowe.

Aleja Pokoju przed rondem Grzegórzeckim. Wagon przysłonięty znakiem i słupem, ale publikuję, bo „Krakowiak” w tym miejscu to nie jest codzienny widok. To jednak nie przejazd liniowy, a techniczny. W tym przypadku to wagon #HG934 z roku 2015.

Inna PESA 2014N. Tym razem w rejonie, w którym „Krakowiaki” są codziennością, czyli na al. Powstania Warszawskiego, przed rondem Grzegórzeckim. To wagon #RG903 na linii 50 do Kurdwanowa. 

Tak wglądała ul. Grzegórzecka pomiędzy rondem, a wiaduktem kolejowym. Tędy jechało się dość ciężko, a umieszczony dalej wyspowy próg zwalniający był mocno zasypany i prawie niewidoczny. Po lewej stronie znajduje się dość kontrowersyjna droga rowerowa, która zajęła pas ruchu – w tym przypadku nieprzejezdna dla jednośladów (całkowicie zasypana, nieodśnieżona). Samochody jadące w stronę ronda przemieszczają się po torowisku, po dość mocno uszkodzonej nawierzchni.

Nadal ul. Grzegórzecka, rejon hali targowej. Jezdnia tak zasypana, że nieznający tego rejonu kierowca dostawczego Forda Transita na katowickich numerach prawie wjechał na przystanek tramwajowy. W tle nowy (stylizowany na stary, oryginalny) wiadukt kolejowy dobudowany dla dwóch dodatkowych torów.

Most Grunwaldzki. W stronę pętli Krowodrza Górka jedzie Bombardier NGT8 #RY807 na linii 18. To rocznik 2012. W tle budynek Centrum Kongresowego ICE Kraków.

Jest pług. Lemiesz nawet ma opuszczony. Pojazd oczyszcza pas autobusowo-tramwajowy prowadzący z ul. Monte Cassino na rondo Grunwaldzkie. Natomiast jezdnia ruchu ogólnego ul. Monte Cassino (ta w stronę Kapelanki, bo przeciwnej nie widziałem) była w stanie tragicznym – pokryta sporą warstwą śnieżno-piaskowo-solnej mazi, przez którą moje małe auto osobowe ledwo przejechało.

Tak wyglądał wlot ul. Konopnickiej (od strony mostu Dębnickiego) na rondo Grunwaldzkie. Czerwone światło zatrzymało autobus Solaris Urbino 18 #DR551. Rocznik 2017. Obsługuje on linię 173 w relacji Azory - Nowy Bieżanów Południe.

Ulica Księcia Józefa w rejonie ul. Rybnej. Na asfalcie w porównaniu z innymi rejonami Krakowa tylko niewielka ilość „błota śniegowego”. Na aglomeracyjnej linii 209 w skróconej wariantowo relacji Morawica Centrum – Salwator (pełna trasa z pętli Mników Skały) jedzie Mercedes-Benz Citaro #DO253. Rocznik 2018.

Nadal ul. Księcia Józefa, rejon przy skrzyżowaniu z obwodnicą. Mercedes-Benz Sprinter o rejestracji KRA 80461. Rocznik 1998. Własność firmy WITOMPOL z miejscowości Czułów, która pod nazwą „SUPER BUS” obsługuje kilka linii do Krakowa. To najprawdopodobniej kurs z miejscowości Zalas.

Nieprawdopodobne – czysty asfalt. Śnieg w całości usunięty. To obwodnica Przegorzał pomiędzy ul. Księcia Józefa. Przyznam, że ten odcinek spowodował kontynuację jazdy do Oświęcimia, bo biorąc pod uwagę wcześniejszy stan nawierzchni podróż miała być przerwana. Jednak już po wyjechaniu z Krakowa jezdnia znowu pokryta była sporą ilością błota, która dość mocno ograniczała naszą prędkość, a akurat tego dnia czas przejazdu był bardzo ważny. Chodnik odśnieża i posypuje, a przy okazji co nieco zrzuca na drogę ciągnik Ursus C-360.

Na razie tyle w temacie tego zimowego przejazdu. W drugiej części jeszcze coś z Krakowa, a potem zdjęcia z okolicznych miejscowości, przez które przebiega droga wojewódzka nr 780. Tu link do tego materiału.

TransExpo 2018 (9) – trolejbus Ursus

 

Po prezentacji Irizarów (tu link) pora na jedyny trolejbus wystawiony w trakcie TransExpo 2018.

To Ursus CS18LFT. Rocznik 2018, czyli na targach nowy pojazd, zarejestrowany we wrześniu. Przegubowiec ten jest eksploatowany przez MPK Lublin pod oznaczeniem taborowym 3946.

Ursus CS18LFT zaprezentowany w trakcie TransExpo 2018. Co ciekawe, trolejbus miał podniesione odbieraki prądu. 23.10.2018.

Wnętrze przegubowego Ursusa. Na siedzeniach napisy: „Lublin Miasto Inspiracji”.

Ursus CS18LFT - stanowisko pracy kierowcy.

Tabliczka znamionowa wyprodukowanego w Lublinie trolejbusu.

MPK Lublin eksploatuje 15 egzemplarzy trolejbusów Ursus CS18LFT. Wszystkie są z roku 2018.

W następnej, już 10 części relacji z TransExpo 2018 pokażę wystawione autobusy czeskiej marki SOR. Tu link do tego wpisu.

Pierwszy materiał dotyczący TransExpo 2018.