Nowe filmy – luty 2024

 

Tradycyjnie, raz w miesiącu zapraszam na przegląd nowości filmowych Bloga Transportowego. W lutym 2024 na kanale YouTube o nazwie Lukaszwo – Transport Movies opublikowałem cztery materiały. Jeden duży film i trzy krótkie typu „shorts”.

Duży film prezentuje autobusy, które nagrałem w hiszpańskim mieście Grenada. Słynie ono z pięknego zespołu pałacowego o nazwie Alhambra. Nim wyruszyliśmy zwiedzać tę niezwykłą atrakcję, udokumentowałem kilka pojazdów komunikacji miejskiej. Wśród nich pojazd, o istnieniu którego wcześniej nie wiedziałem: Burillo Nubia.

Nagrywałem na ulicach C. Gran Vía de Colón i Reyes Católicos w dniu 22 czerwca 2017. Warto zwrócić uwagę na ciekawe rozwiązanie chroniące przed słońcem – nad jezdnią rozwieszono materiał dający upragniony cień.

Fragment filmu. Grenada, C. Gran Vía de Colón obok Katedry (Catedral de Granada). Na odjazd oczekuje Mercedes-Benz Sprinter City nr 134 jako linia C1, obok którego przejeżdża UNVI Cidade II nr 5 jako linia SN1. 22.06.2017.

Fragment filmu. Chroniona przed słońcem Reyes Católicos, po której jako linia SN1 jedzie Burillo Nubia nr 30.

Fragment filmu. Reyes Católicos, po której jako linia LAC jedzie Mercedes-Benz CapaCity nr 432. Linia LAC to system BRT dla centrum Grenady. Oznaczenie LAC to skrótowiec od Linea de Alta Capacidad, co oznacza linię o dużej przepustowości.

Fragment filmu. Reyes Católicos, po której jako linia SN1 w stronę dworca autobusowego jedzie Castrosua Magnus II nr 36. 

To szczegóły poniższego filmu:

0:15 - Unvi Cidade II nr 5 na linii SN1,

0:25 - Burillo Nubia (podwozie MAN 18.310 HOCL-NL) nr 30 na linii SN1,

0:31 - Mercedes-Benz CapaCity nr 437 na linii LAC,

1:00 - Mercedes-Benz CapaCity nr 432 na linii LAC,

1:25 - Castrosua Magnus II nr 36 na linii SN1,

1:42 - Castosua CS-40 City nr 308 na linii SN4,

1:56 - Mercedes-Benz CapaCity nr 442 na linii LAC,

2:12 - Mercedes-Benz CapaCity nr 443 na linii LAC,

2:21 - Mercedes-Benz CapaCity nr 435 na linii LAC,

2:42 - Mercedes-Benz CapaCity nr 436 na linii LAC,

2:55 - Castrosua City Versus nr 364 na linii SN4.

Pierwszy z lutowych filmów typu „shorts” powstał w Wiedniu, przy opisywanej pod tym linkiem zajezdni tramwajowej Gudrunstraße. Na jej teren cofa Bombardier-Rotax E2 nr 4308. 

Warto dodać, że wagony E2 najczęściej kursują po Wiedniu z doczepkami. Nagrywałem w dniu 20 czerwca 2023.

Link do filmu Shorts - Bombardier-Rotax E2 nr 4308 z Wiener Linien cofa na teren zajezdni.

Kolejny „short” to tematyka kolejowa. Dworzec Centralny w Kopenhadze (København Hovedbanegård). Właśnie odjeżdża z niego pociąg duńskich kolei DSB nr R 2277 w relacji Helsingør – Næstved. Tworzy go elektrowóz Siemens Vectron nr 3205 i piętrowy skład typu push-pull.

Nagrywałem w dniu 20 stycznia 2024.

Link do filmu Shorts - Siemens Vectron nr 3205 kolei DSB odjeżdża ze składem piętrowym ze stacji København H.

To nagranie powstało w wiedeńskim muzeum transportu. Jego ogromną ekspozycję (głównie tramwajową) będę szczegółowo przedstawiał już wkrótce. Wówczas podam także więcej informacji o prezentowanym teraz autobusie. To Steyr SC 6F 72 w otablicowaniu linii 2A. Numer pojazdu to 8386.

21 czerwca 2023.

Link do filmu Shorts - Steyr SC 6F 72. 

Ostatni z prezentowanych w tym wpisie filmów nie został opublikowany w serwisie YouTube, lecz na Instagramie. Blog Transportowy również tam jest obecny.

Materiał ten powstał w Krakowie, na al. Mickiewicza. Dokładnie przy budynku Akademii Górniczo-Hutniczej. Przejeżdża obok niego parada ciągników rolniczych. Pojazdy takie w dużym mieście, a szczególnie w jego centrum to widok wyjątkowo egzotyczny. 

Ta „parada” to w rzeczywistości protest polskich rolników. Przy okazji możliwość zapoznania się z najnowszym i nieco starszym taborem. Na nagraniu zobaczycie np. ciągniki marek New Holland, John Deere. Jest też weteran pól, czyli Renault serii 95, a na końcu pojawia się Ursus C-360. 

20 lutego 2024.

Link do filmu umieszczonego w serwisie Instagram. Przejazd ciągników rolniczych obok gmachu AGH.

Powyższe filmy pojawią się jeszcze w oddzielnych wpisach poświęconych autobusom w Grenadzie (będzie także druga część filmu), tramwajom w Wiedniu i tamtejszemu muzeum. Zaproszę także na kopenhaski dworzec centralny, w drugiej części materiału o duńskich pociągach (tu link do pierwszej).

Najprawdopodobniej powrócę także do taboru pokazanego przez rolników w Krakowie.

Nova Makhala (4) – strażacki ZiŁ, IFA, GAZ i Kamazy

 

Zatem wracam do bułgarskiej miejscowości Nowa Machała (Нова Махала), w której firma Google udokumentowała dość sporo kultowych ciężarówek. Tu link do ostatniego wpisu na ten temat. 

Pośród tych ciekawych pojazdów znalazł się także wóz strażacki. To powstały na bazie Ził-a 130 radziecki samochód pożarniczy typu AC-40. 

Sfotografowany samochód nie ma już niebieskich „kogutów” ani żadnych oznaczeń strażackich, więc pewnie niedawno został wycofany ze służby w bułgarskiej straży pożarnej. Może wówczas czekał na nowego właściciela albo właśnie go zyskał.

Ził 130 (ЗиЛ-130) w strażackiej wersji AC-40 na poboczu jednej z ulic miejscowości Nowa Machała. Niestety przysłonięty przez osobówkę. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.

Przy dawnym wozie strażackim zaparkowała nowsza wersja austriackiej ciężarówki Steyr. Dokładnie to model 11S18. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.

Po drugiej stronie ulicy ustawiła się ciężarówka rodem z NRD. Niestety przysłonięta przez przyczepę. To IFA W50. 

Model W50 był produkowany w latach 1965 – 1990. Finalnie powstało ponad 571 tysięcy takich pojazdów w różnych wersjach nadwoziowych. 

Przysłonięta przez przyczepę kremowo-brązowa IFA W50. Debiut tej marki w Blogu Transportowym. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.

W innym rejonie tej ciekawej motoryzacyjnie miejscowości zaparkował GAZ 66. Obok niego, wśród zieleni stał Kamaz z nadwoziem kłonicowym. W pobliżu znajdował się także inny, podobny Kamaz, lecz ten został dodatkowo wyposażony w HDS. Nie podejmuję się ustalenia typów Kamazów.

GAZ 66. Za nim ukrył się Kamaz z nadwoziem kłonicowym. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View. 

Kamaz kłonicowy ustawiony za powyższym GAZ-em 66. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View. 

Ustawione obok siebie GAZ 66 i Kamaz kłonicowy. Na ostatnim zdjęciu, w dali widoczni bohaterowie poniższych fotografii. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.

Drugi z Kamazów. Także kłonicowy, ale dodatkowo wyposażony w HDS. Za nim spychacz DT-75 (ДТ-75), a obok ciągnik rolniczy, najprawdopodobniej JUMZ-6. Czerwiec 2012. Źródło: Google Street View.

Na tym jeszcze nie kończę wirtualnego spaceru po bułgarskiej miejscowości Nowa Machała. W kolejnej, piątej już części pojawi się kolejny tamtejszy Kamaz. Będzie też Ural i Liaz.

Tu link do pierwszej części tego materiału.

Schönbrunn – śmieciarka przy gloriecie

Stolica Austrii słynie z pięknej architektury. Jednym z najczęściej odwiedzanych przez turystów miejsc jest Pałac Schönbrunn. Dawna letnia rezydencja Habsburgów. Zalicza się go do najpiękniejszych barokowych obiektów w Europie. Mieszkali tam między innymi cesarzowa Maria Teresa i cesarz Franciszek Józef I z żoną Sisi.

Przy pałacu znajdują się także wspaniałe ogrody, do których przylega zoo znane chociażby z hodowli pand wielkich. Na pobliskim wzgórzu wznosi się imponująca budowla – glorieta (po niemiecku  Glorietta). Piękna neoklasyczna kolumnada, której budowę ukończono w 1775 roku. W jej wnętrzu obecnie funkcjonuje kawiarnia, a na dachu znajduje się punkt widokowy na Wiedeń.

Miejsce to jest niezwykłe i dlatego w trakcie naszej każdej wizyty w Wiedniu staramy się tam z żoną dotrzeć. Tym razem byliśmy rano, około godziny 9:00. O tej porze jest praktycznie pusto. Pojawiają się jedynie pierwsi pojedynczy turyści i miejscowi biegacze – rozległe tereny zielone Schönbrunnu to idealne miejsce do ćwiczeń na świeżym powietrzu. Dopiero później teren ten wypełnia się przybyszami praktycznie z całego świata.

Wczesna pora to także okazja do sfotografowania pojazdów służb miejskich i obsługi technicznej, które później nie pojawiają się już w tym rejonie. Tak zupełnie przypadkowo udało mi się udokumentować śmieciarkę, która wyłoniła się z parkowej alejki i przejechała obok gloriety.

To MAN TGS z działającej od 1971 roku austriackiej firmy Saubermacher. 

Wiedeń, Schönbrunn. Park pałacowy przecina wiele alejek. Częściej zobaczymy na nich spacerujące ptactwo (np. kaczki), niż jakiś pojazd. Tu pojawia się wyjątek potwierdzający regułę, czyli śmieciarka MAN TGS z firmy Saubermacher. Obok pojazdu biegacz. Osób ćwiczących na wolnym powietrzu w parku pałacowym jest dość sporo. Widoczne na pierwszym planie kulki to szyszki. 18.07.2022.

Śmieciarka MAN TGS powoli przemieszcza się parkową alejką, lekko kurząc. Pojazd jest oznaczony numerem taborowym 567. Po lewej stronie widać Pałac Schönbrunn i panoramę Wiednia. 18.07.2022.

Sporych rozmiarów śmieciarka MAN TGS dojeżdża do widocznej w tle gloriety. 

Pałac Schönbrunn - widok od strony gloriety. O tej porze parkowe alejki były jeszcze puste. Turystów stopniowo przybywało po drugiej stronie budynku, skąd wchodzi się np. do kas biletowych i do wnętrza pałacu. Tu warto dodać, że park pałacowy jest bezpłatny i otwarty dłużej niż muzeum.

Widok ze wzgórza na Pałac Schönbrunn i roztaczającą się za nim panoramę Wiednia. 18.07.2022.

Fragmenty pałacowego parku. Na pierwszym zdjęciu w tle glorieta obok której przejeżdżał MAN TGS.

Glorieta w całej okazałości. Napis na budowli informuje, że powstała ona pod rządami cesarza Józefa II i cesarzowej Marii Teresy. Obiekt ten został poważnie uszkodzony w trakcie II wojny światowej, ale dość szybko go odbudowano - już w 1947 roku.

Krótko po przejeździe śmieciarki z firmy Saubermacher pod glorietą pojawił się inny pojazd - ciągnik z przyczepą cysterną, która zraszała wysypane tłuczniem alejki. Takie doraźne rozwiązanie, aby się nie kurzyło. 

Firma Saubermacher specjalizuje się w utylizacji odpadów. Działa w 7 krajach (np. Czechy, Niemcy, Słowenia, Węgry) i zatrudnia około 3400 pracowników. Jak podano na stronie internetowej, Saubermacher stosuje zasadę „zero marnowania”, poddając recyclingowi jak największą liczbę odpadów.

Zdjęcia pojazdów na tle znanych obiektów co jakiś czas pojawiają się w Blogu Transportowym. Tu prezentowałem śmieciarkę na tle bramy Floriańskiej w Krakowie.

TCDD, pociągiem z Çamlıka do Selçuku (2)

 

Wracam do rozpoczętego tutaj tematu podróży pociągiem TCDD z Çamlıka do Selçuku. 

Na stacji Selçuk znajduje się (a w zasadzie kończy) doprowadzona kilka lat temu od strony Izmiru trakcja elektryczna. Korzysta z niej İZBAN, czyli system kolei podmiejskiej miasta Izmir i jego obszaru metropolitalnego. Elektryczne zespoły trakcyjne mają oddzielny peron, na który dostępu bronią bramki (jest on także ogrodzony), więc niestety nie udało mi się sfotografować podstawionego pociągu. Był to trójczłonowy przedstawiciel serii E22100, dokładnie E22125. Producent Hyundai Rotem. İZBAN eksploatuje łącznie 40 takich ezt.

Pociągi İZBAN do Selçuku przyjeżdżają (i odjeżdżają z niego) z częstotliwością co około godzinę i 20 minut, bez względu na dzień tygodnia. Trzy stacje dalej, od Tepeköy, częstotliwość pociągów wzrasta już do 24 minut.

Stacja Selçuk. İZBAN zajmuje peron drugi. Na fotografiach widoczny Hyundai Rotem o oznaczeniu E22125. Niestety płot i słupy nie pozwoliły mi na wykonanie zdjęć prezentujących pojazd bez zasłaniających go elementów infrastruktury. Wejście na peron kolei miejskiej tylko z biletami. Na końcu ogólnodostepnego peronu pierwszego wygrodzenie kończy się i można sfotografować ezt w ruchu. Ogromny upał, zmęczenie i dość napięty plan zwiedzania spowodowały, że nawet nie planowałem czekania na jadącego E22. 5.08.2021.

Pociągi tureckich kolei TCDD na stacji Selçuk korzystają z peronu pierwszego. Przyległy do niego tor jest zelektryfikowany, ale tabor elektryczny po nim nie jeździ. To stacja przelotowa, a dalszy odcinek (kierunek Çamlık) nie jest zelektryfikowany.

Przy peronie znajduje się klimatyczny, stary i wciąż czynny budynek dworcowy. Są w nim między innymi kasa i pomieszczenia służbowe, np. dyżurnego ruchu. Tuż przy wyjściu ze stacji jest jedna z turystycznych atrakcji miejscowości Selçuk. Dobrze zachowany bizantyjski akwedukt.

Przy peronie pierwszym ustawiono także parowóz – pomnik. Niestety zmęczenie i ponad 40 stopniowy upał sprawiły, że nie poszliśmy go oglądać i fotografować.

Stacja Selçuk. Widok na budynek dworcowy. Zaparkował przed nim ciągnik Massey Ferguson 240 (jego licencyjny producent to turecki Uzel). Takie pojazdy przemieszczają się po tej miejscowości dość intensywnie, ze względu na rolniczy charakter tego regionu. 5.08.2021.

Elementy budynku dworcowego stacji Selçuk. Tabliczka przy wejściu do biura dyżurnego ruchu, a pod nią najprawdopodobniej kilometraż linii (na dole) i wysokość nad poziomem morza (tureckie słowo „rakim” oznacza wysokość). Jest także charakterystyczny zegar dworcowy TCDD, ale nowszy niż na stacji Çamlık (tamten to produkt słynnej niemieckiej firmy Junghans). 5.08.2021. 

Bizantyjski akwedukt przy stacji Selçuk. To tylko jedna z kilku atrakcji turystycznych tej miejscowości. Największa to ruiny znanego z Biblii miasta Efez.

Jak wygląda ruch pociągów pasażerskich TCDD na stacji Selçuk? Każdego dnia (bez względu na jego rodzaj) przejeżdża ich tam dwanaście. Rozkładowo mają od minuty do kilku minut postoju. 

Jako pierwszy, 39 minut po północy przyjeżdża pociąg nr 32015 GÖLLER EKSPRESİ (tłumacząc: Ekspres Jeziorny). Jego relacja to İzmir (Basmane), skąd wyrusza o godzinie 23:05 – Isparta (przyjazd o 7:24), przez (między innymi) Aydın (1:44/46), Nazilli (2:36/38), Denizli (3:54/4:09), Dazkırı (5:24/25) i Gümüşgün (6:57/59). 

Drugi pociąg pasażerski w Selçuku to GÖLLER EKSPRESİ w przeciwnej relacji, czyli nr 72016 z Isparty (22:30), który planowo przyjeżdża o godzinie 5:15. Dwie minuty później rusza w kierunku stacji końcowej İzmir (Basmane), gdzie powinien dotrzeć na 6:44. W rozkładzie jazdy pociągów GÖLLER EKSPRESİ wymieniana jest także leżąca w pobliżu Isparty miejscowość Burdur. Wprawdzie jest tam linia kolejowa, ale użytkuje się ją tylko w ruchu towarowym. Pasażerowie „Jeziornego Ekspresu” przewożeni są komunikacją autobusową z Burdur do Gümüşgün, gdzie przesiadają się na pociąg. Tak samo w relacji powrotnej. Pasażerski ruch kolejowy w Isparcie ogranicza się tylko do jednej pary pociągów GÖLLER EKSPRESİ.

Kolejne pociągi pasażerskie TCDD przejeżdżające przez Selçuk to (wypisałem tylko wybrane stacje pośrednie):

- nr 32701 w relacji İzmir (Basmane) [7:10] – Gaziemir (7:27/28) – Menderes (7:38/39) – Selçuk (8:34/35) – Çamlık (8:47/49) – Aydın (9:38/40) – Nazilli (10:31/33) – Sarayköy (11:21/23) – Denizli (11:53).

- nr 32704 w relacji Denizli (5:45) – Sarayköy (6:14/15) – Nazilli (7:04/06) – Aydın (7:56/58) – Çamlık (8:46/48) - Selçuk (9:00/01) – Menderes (9:53/54) – Gaziemir (10:03/04) - İzmir (Basmane) na 10:21. Pociągi nr 32701 i 32704 krzyżują się w Çamlıku. Układ torowy stacji Selçuk na to nie pozwala.

- nr 32706 w relacji Denizli (8:30) – Sarayköy (9:02/03) – Nazilli (9:53/55) – Aydın (10:44/46) – Çamlık (11:34/35) - Selçuk (11:47/48) – Menderes (12:40/41) – Gaziemir (12:51/52) - İzmir (Basmane) na 13:09. To nim dotarliśmy do Selçuku.

- nr 32705  w relacji İzmir (Basmane) [10:45] – Gaziemir (11:03/04) – Menderes (11:14/15) – Selçuk (12:08/09) – Çamlık (12:22/23) – Aydın (13:13/15) – Nazilli (14:06/08) – Sarayköy (14:57/59) – Denizli (15:26).

- nr 32707 w relacji İzmir (Basmane) [12:30] – Gaziemir (12:49/50) – Menderes (13:00/01) – Selçuk (13:52/53) – Çamlık (14:06/08) – Aydın (14:58/15:00) – Nazilli (15:51/53) – Sarayköy (16:42/43) – Denizli (17:14).

- nr 32708 w relacji Denizli (10:45) – Sarayköy (11:20/22) – Nazilli (12:21/23) – Aydın (13:14/16) – Çamlık (14:05/07) - Selçuk (14:19/20) – Menderes (15:17/18) – Gaziemir (15:27/28) - İzmir (Basmane) na 15:45. Pociągi nr 32707 i 32708 krzyżują się w Çamlıku.

- nr 32710 w relacji Denizli (12:20) – Sarayköy (12:50/52) – Nazilli (13:41/43) – Aydın (14:35/37) – Çamlık (15:25/28) - Selçuk (15:40/41) – Menderes (16:32/33) – Gaziemir (16:42/43) - İzmir (Basmane) na 16:58.

- nr 32739 w relacji İzmir (Basmane) [15:10] – Gaziemir (15:26/27) – Menderes (15:38/39) – Selçuk (16:36/37) – Çamlık (16:49/50) – Aydın (17:40). To najkrótsza relacja pociągu pasażerskiego TCDD przejeżdżającego przez Selçuk i Çamlık. Co ciekawe, nie ma wersji powrotnej z Aydın do Izmiru. Najprawdopodobniej pociąg ten w Aydın przechodzi na 32746 do Söke. Odjazd ze stacji początkowej o 18:10 i koniec biegu o 19:08. Söke to kolejna miejscowość w pobliżu nadmorskiego kurortu Kuşadası, do której można dotrzeć koleją. Na tym odcinku oferta jest jednak bardzo skromna. Tylko dwie pary pociągów. Pojazd obsługujący pociąg nr 32746 nocuje w Söke i następnego dnia o 6:35 rusza jako nr 32743 do Denizli (przyjazd 10:01).

- nr 32711 w relacji İzmir (Basmane) [16:45] – Gaziemir (17:02/03) – Menderes (17:14/15) – Selçuk (18:07/09) – Çamlık (18:22/23) – Aydın (19:10/12) – Nazilli (20:01/03) – Sarayköy (20:51/52) – Denizli (21:22).

- nr 32714 w relacji Denizli (16:45) – Sarayköy (17:17/18) – Nazilli (18:11/13) – Aydın (19:11/13) – Çamlık (20:02/04) - Selçuk (20:16/18) – Menderes (21:18/19) – Gaziemir (21:28/29) - İzmir (Basmane) na 21:46.

Wypisane powyżej pociągi przewoźnika TCDD obsługiwane są wyłącznie przez spalinowe zespoły trakcyjne Anadolu. To nazwa handlowa szt serii MT 15000, MT 30000 i MT 15400. Anadolu nadal znajduje się w ofercie firmy TÜVASAŞ. 

Przykładowy TÜVASAŞ Anadolu. Pojazd o oznaczeniu MT 15410 na stacji Selçuk jako pociąg nr 32706 w relacji Denizli - İzmir (Basmane). 5.08.2021. Po lewej widać koniec ogrodzenia wydzielającego peron nr 2 obsługiwany przez İZBAN, o którym pisałem powyżej.

Na stronie internetowej producenta można przeczytać, że podstawowa konfiguracja Anadolu to trzy człony. Dostępne są także zestawienia czteroczłonowe (i takie są najpopularniejsze w Turcji - przyznam, że innych nie widziałem), pięcio i tak wzwyż aż do ośmioczłonowej jednostki. Anadolu mogą być sprzęgane w pary.

TÜVASAŞ wraz z firmami TÜLOMSAŞ i TÜDEMSAŞ to obecnie część utworzonej w 2020 roku przy Ministerstwie Transportu i Infrastruktury firmy TÜRASAŞ. Scaliła ona zadania wykonywane przez te oddzielne podmioty, oferując tabor kolejowy (lokomotywy, wagony i zespoły trakcyjne) oraz wykonując jego remonty.

Wracam jednak do stacji Selçuk. Po odjeździe wiozącego nas MT 15410 postanowiliśmy poczekać około 20 minut na pociąg nr 32705 z Izmiru do Denizli. Wtedy w dali dostrzegłem, że coś zbliża się do stacji. Super. 

İZBAN to nie był, na pasażerski nr 32705 zbyt wcześnie, zatem to towarowy. Rewelacja, bo trafić tak przypadkowo na towarowy nie było łatwo. Jechał on od strony Izmiru.

Prowadziła go lokomotywa spalinowa DE 33 067. Produkt firmy TÜLOMSAŞ. Nie jest to jednak pojazd zaprojektowany w kraju Atatürka, lecz licencyjna amerykańska lokomotywa EMD GT26CW-2. General Motors stworzył ją z przeznaczeniem dla kolei zagranicznych, w grupie których oprócz Turcji znalazły się Iran, Izrael, Maroko, Pakistan, Peru, Korea Południowa i Jugosławia. Przedstawiciele tureckiej serii DE 33000 to stosunkowo nowe lokomotywy, bo produkowane w latach 2003 – 2010. Łącznie powstało 88 egzemplarzy o oznaczeniach od DE 33 001 do DE 33 089. Najnowsze różnią się od początkowych – wprowadzano różne unowocześnienia, bo EMD GT26CW-2 to konstrukcja datowana na 1972 rok. Co ciekawe, wszystkie lokomotywy serii DE 33000 otrzymały podwójne sprzęgi: śrubowy i samoczynny (typu SA-3, tzw. radziecki). Ten drugi jest wykorzystywany np. do obsługi pociągów blokowych (relacje Chiny – Turcja, Kazachstan – Turcja).

Pierwsze sześć egzemplarzy DE 33 pomalowano na czerwono. Pozostałe były w barwach, które prezentuje poniższa lokomotywa nr 67. Prowadziła ona skład platform, na których ustawiono kontenery – cysterny firmy Oraysan Lojistik. 

TÜLOMSAŞ kolei TCDD o numerze DE 33 067 ze składem towarowym przejeżdża przez stację Selçuk. 5.08.2021.

Jednolity skład towarowy prowadzony przez lokomotywę TCDD DE 33 067. Platformy z kontenerami cysternami z firmy Oraysan Lojistik.

Po przejeździe towarowego w ponad 40 stopniowym upale czekaliśmy jeszcze na osobówkę z Izmiru. Będzie ona bohaterką ostatniej już części tego materiału. Tu link.