Solaris Trollino w Kanadzie

 

W połowie września 2023 Solaris opublikował ciekawą informację prasową dotyczącą Ameryki Północnej. Dotyczyła ona testów modelu Trollino 12 w Kanadzie.

Oto ten tekst:

W sierpniu trolejbus Solaris Trollino 12 jeździł testowo po ulicach Vancouver w Kanadzie. Prezentacja pojazdu za oceanem to jeden z elementów planu wejścia z ofertą autobusową na rynki Ameryki Północnej, zgodnie ze strategią Grupy CAF i Solarisa, zapowiadaną pod koniec 2022 r.

Po raz pierwszy w historii Solarisa pojazd marki zawitał do Ameryki Północnej. W kanadyjskim Vancouver przez kilka ostatnich tygodni testowany był w regularnym ruchu miejskim trolejbus Solaris Trollino 12. Pojazd wyposażony w dodatkowe baterie mógł jeździć zarówno zasilany energią elektryczną z trakcji trolejbusowej, jak i poza obszarem Vancouver, gdzie sieci trakcyjnej nie ma.

Testy były okazją do zapoznania się z produktem marki Solaris przez przewoźników z Ameryki Północnej. Prezentacja dała też producentowi możliwość zebrania cennych uwag i informacji z użytkowania pojazdu w nieco odmiennych od europejskich warunkach transportu publicznego.

Inicjatywa ta została przyjęta także z entuzjazmem przez lokalną społeczność i miłośników trolejbusów, którzy nie przeoczyli okazji, aby „śledzić” nowy pojazd w trakcie trwających kilka dni testów.

Obecna flota trolejbusowa w Vancouver to 262 pojazdy, które były dostarczone do metropolii w latach 2006 - 2009. Przewoźnik zamierza odnowić swoją flotę do końca obecnej dekady.

Prezentacja Trollino w Vancouver to kolejny krok w ramach realizacji strategii wejścia Solarisa ze swoją ofertą do USA i Kanady. Producent rozważa w najbliższych latach oferowanie na tamtejszych rynkach wyłącznie pojazdów zeroemisyjnych, czyli bateryjnych, wodorowych oraz trolejbusów.

Solaris Trollino 12 na testach w Vancouver. Pojazd skręca z ul. Granville w ul. Cordova. 16.08.2023. Fot. Solaris - materiały prasowe.

Solaris Trollino 12 na testach w Vancouver. 17.08.2023. Fot. Solaris - materiały prasowe.

Prezentacja Solarisa w Vancouver zbiegła się z obchodami 75-lecia trolejbusów w tym mieście. Obecnie jest to jedyna sieć trolejbusów w Kanadzie (po likwidacji w 2009 roku trolejbusów w Edmonton). Jak wspomniano w powyższym materiale prasowym, do jej obsługi wykorzystywane są 262 trolejbusy. Kursują one na 13 liniach, korzystając z ponad 370 kilometrów sieci trakcyjnej. Obsługę pojazdów zapewnia firma Coast Mountain Bus Company. Są to trzy modele, wszystkie kanadyjskiej marki New Flyer. Solowe E40LF (tylko jeden egzemplarz, prototyp nr 2101 z 2005 roku) i E40LFR (187 egzemplarzy z lat 2006 – 2007, nr 2102 – 2289, gdzie 2289 to dawny 2200) oraz przegubowe E60LFR (74 egzemplarze z lat 2006 – 2007 i 2009, numeracja 2501 – 2574).

Trolejbusy w Vancouver są dobrze udokumentowane przez firmę Google, w usłudze Street View.

New Flyer E40LFR nr 2159 w lokalizacji, w której pozował testowy Solaris Trollino 12, czyli na ul. Granville, przed ul. Cordova. Wówczas ten rejon wyglądał trochę inaczej. Trolejbus nie obsługuje żadnej linii. Pełni on funkcję nauki jazdy. Rocznik 2006. Maj 2012. Źródło: Google Street View.

New Flyer E40LFR nr 2215 na dość długiej ul. Granville. Obsługuje on linię nr 14 w kierunku pętli UBC. To rocznik 2007. Sierpień 2011. Źródło: Google Street View.

New Flyer E40LFR nr 2103, czyli jeden z pierwszych przedstawicieli tego modelu na ulicach Vancouver. Rocznik 2006, w roku 2021 przeprowadzono remont pojazdu. Firma Google trolejbus ten udokumentowała na West Pender Street, w trakcie obsługi linii 19 do pętli Stanley Park. Maj 2023. Źródło: Google Street View.

Przegubowy trolejbus, czyli New Flyer E60LFR. W tym przypadku pojazd o oznaczeniu 2524. Rocznik 2007. Obsługuje on linię 10 do pętli Granville. W przeciwną stronę jadą dwa solowe New Flyery, nr 2128 na linii 5 i 2252 także na linii 5. West Pender Street. Maj 2019. Źródło: Google Street View.

W oparciu o usługę Street View, w Blogu Transportowym cyklicznie prezentuję trolejbusy z miast Valparaíso (tu link) i Równe (tu link).

Nova Bus LFS z Chicago

W 2013 i 2014 roku zapraszałem czytelników Bloga Transportowego na wirtualną podróż po Nowym Jorku, a dokładniej po Lexington Avenue (tu link do pierwszego z serii wpisów). Można było ją odbyć dzięki usłudze Street View firmy Google. 

Ten wpis również bazuje na zdjęciach ze Street View. Ponownie USA, lecz tym razem Chicago. Trzecie pod względem wielkości i zaludnienia miasto w Stanach Zjednoczonych (na miejscu pierwszym Nowy Jork, a na drugimi Los Angeles).

Na jego ulicach dość licznie pojawiają się autobusy Nova Bus LFS. Eksploatowane przez Chicago Transit Authority, czyli w skrócie CTA. Na jego stronie internetowej znajdziemy zapis, że obecnie posiada 1864 autobusy, które kursują na 129 liniach. Pośród tej floty aż 450 pojazdów to właśnie Nova Bus LFS w nowej wersji, dostarczana do przewoźnika w latach 2014 – 2019. Autobusy te otrzymały numery taborowe z zakresu 7900–8349. 

CTA eksploatuje także starszą wersję autobusu Nova Bus LFS. Były to pierwsze niskopodłogowe autobusy w mieście. Dostarczano je w roku 2000, aż 484 egzemplarze. Otrzymały oznaczenia z przedziału 6400–6883. Ile z nich nadal pozostaje w ruchu – niestety nie dotarłem do takich danych. Na pewno sporo egzemplarzy zostało już wycofanych (ponoć w 2017 roku w ruchu było już tylko około 100 sztuk), tym bardziej po dostawach najnowszych przedstawicieli modelu Nova Bus LFS w 2019 roku.

Poniżej Nova Bus LFS o numerze 8079. Rocznik 2015. Autobus obsługuje linię nr 63, której trasa przebiega w większości przez 63 ulicę, łącząc pętle Stony Island i Midway Orange Line. Część kursów wykonuje krótszą relację Stony Island – Kedzie. 

W okresie wakacyjnym linia 63 jest wydłużana z końcówki Stony Island do pobliskiej Street Beach położonej bezpośrednio przy jeziorze Michigan. Właśnie w trakcie obsługi tego wydłużonego kursu ze Street Beach autobus #8079 został udokumentowany przez Google.

Nova Bus LFS #8079 na linii 63. Lipiec 2018. Źródło: Google Street View.

Na stronie internetowej CTA możemy na bieżąco sprawdzać, jakie autobusy obsługują daną linię. Tu link. Poniżej przykładowe screeny dotyczące linii 63.

Przykładowy screen strony pokazującej rzeczywistą lokalizację autobusów CTA dla wybranej przez użytkownika linii. Jednocześnie można podglądać kilka tras. Tu linia 63 na 63 ulicy. Każda ikonka wskazująca pojazd zawiera numer obsługiwanej przez niego linii oraz oznaczenie taborowe autobusu. Po kliknięciu pojawiają się dodatkowe szczegóły, np. relacja. Na screenie widzimy autobusy Nova Bus LFS nr 8083 (rocznik 2015) w stronę końcówki Stony Island i 8060 (także z 2015 roku) w kierunku pętli Midway Orange Line. Sobota, 12 października 2019, godzina 13:21 (w Polsce była wówczas 20:21).

Nova Bus LFS nr 8065 obsługuje kurs linii 63 skrócony do przystanku Kedzie.

Nie ustaliłem, czy taka sytuacja wynika z rozkładu jazdy, czy to efekt zatoru drogowego - dwa autobusy Nova Bus LFS na linii 63 jadą razem od strony Stony Island. Nr 8084 pokona całą trasę do Midway Orange Line, a jadący za nim nr 8085 tylko wersję skróconą do Kedzie. 

Linia 63 oprócz autobusów Nova Bus LFS jest obsługiwana także przez pojazdy marki New Flyer D40LF, których do CTA dostarczono aż 1030 egzemplarzy.

Inna Nova Bus LFS, o numerze 8047 (także rocznik 2015) została sfotografowana przez Google w trakcie obsługi linii 67 w relacji 67th/South Shore - Ford City Mall. Dokładnie na 67 ulicy, za skrzyżowaniem z ul. Stony Island.

Nova Bus LFS #8047 jako linia 67 do Ford City Mall. Jeden z początkowych przystanków na 67 ulicy. Październik 2018. Źródło: Google Street View.

Trasa linii 67 przebiega w pobliżu opisywanej powyżej linii 63. Na screenie mapy online widzimy obsługujące ją dwa autobusy New Flyer D40LF: #1486 i #1538 (oba z 2007 roku). Inne dwa pojazdy tej marki jadą na linii 67: #1461 i #1534. Widać także autobus Nova Bus LFS #8058. Obsługuje on wariantowy kurs linii 67 przez zaznaczony na screenie przystanek La Rabida Children's Hospital. 12.10.2019.

Nova Bus to kanadyjski producent autobusów z siedzibą w miejscowości Saint-Eustache (Quebec). Należy on do Grupy Volvo Buses. W ofercie Nova Bus znajduje się obecnie sześć wersji modelu LFS. Diesel (takie pojazdy użytkuje CTA: długość 12,2 m, max. 80 pasażerów – 36 na miejscach siedzących; możliwe konfiguracje do 41 siedzeń), hybrydowa, elektryczna, CNG, przegubowa Diesel i przegubowa hybrydowa.

Screen strony internetowej Nova Bus. Widoczne miniaturki przedstawiające obecną ofertę tego kanadyjskiego producenta. Nowością jest autobus elektryczny.

Do tematu autobusów w Chicago jeszcze powrócę.

Nowy Jork – Lexington Avenue (2)

Po Lexington Avenue jeżdżą także autobusy. Jest ich nawet dość sporo i w dodatku występują w mojej ulubionej odmianie - przegubowej. Poniżej „Nowy Latacz”, czyli kanadyjski New Flyer D60HF Galaxy, własność MTA Bus Company, nowojorskiego przewoźnika autobusowego, który w mieście obsługuje 46 linii zwykłych oraz 35 ekspresowych. Zaprezentowany przegubowiec ma nr 5511 (według fotogalerii TWB to rocznik 2002). Obsługuje linię M101 w relacji Washington Heights – East Village przez Lexington Avenue:

 

Na stronie MTA można śledzić rzeczywiste położenie pojazdów danej linii. Rozwiązanie stosowane także w Polsce, ale tu dodatkowo zobaczymy również numer taborowy autobusu wykonującego dany kurs. W trakcie pisania tego tekstu linię M101 obsługiwały wozy: 5260, 5566, 5613, 5627, 5706, 5707,  5711, 5716, 5825, 5827, 5869, 5882 i 5893. Siedem z nich (czyli od 5566 do 5716) to właśnie New Flyery D60HF Galaxy, a pozostałe to nowsze przegubowce Nova LFS Artic, które zastępują utrwalone przez Google pojazdy. Model DH60HF Galaxy był produkowany do 2004 roku.

Przez Lexington Avenue przebiega również trasa linii M102 łączącej Harlem z East Village. Jest ona także obsługiwana taborem przegubowym. Google utrwaliło kursującego w tej relacji New Flyera D60HF Galaxy o numerze 5408. Rocznik 2000. Po prawej stronie pierwszego zdjęcia charakterystyczne dla USA schody pożarowe zdobiące (szpecące) budynek:

 

New Flyer D60HF Galaxy #5534 (także rocznik 2002) obsługuje linię M103 w relacji East Harlem – City Hall. Warto jeszcze dodać, że nowojorskie New Flyery D60HF Galaxy mają tylko dwa wejścia (w układzie 2-0-2-0): 

Kolejny New Flyer D60HF Galaxy na linii M103. Tym razem to pojazd nr 5390 z roku 2000, czyli na zdjęciu już jako 11-letnia maszyna:

New Flyer D60HF Galaxy nr 5529 (rocznik 2002) jako linia M101 w wersji przyspieszonej. Można powiedzieć, że to wersja „limitowana”, bo na tablicy kierunkowej widnieje napis „Limited”. Oznacza to, że autobus nie zatrzymuje się na wszystkich przystankach.  Takie przyspieszenia odbywają się tylko w popołudniowo-wieczornym szczycie dni roboczych, a nieobsługiwane wówczas przez M101 LIMITED STOP przystanki są nadal stałym miejscem zatrzymania dla linii M102 i M103:

Więcej przegubowców na wirtualnej Lexington Avenue nie znajdziemy. Nie brakuje jednak innych autobusów, także obsługujących komunikację miejską,. To trójosiowe MCI D4500. Marka ta jest skrótem nazwy Motor Coach Industries, pod którą występuje producent autobusów z miejscowości Schaumburg w stanie Illinois. Oznaczony numerem 3103 pojazd obsługuje linię BxM1. Dość zagmatwana numeracja, ale mająca swój sens. Początek, czyli „BxM” to informacja, że linia łączy Manhattan z Bronxem.  Potem następuje zwykła numeracja. Linia BxM1 kursuje w relacji East Midtown – Riverdale. Na screenach widać, że Lexington Avenue nie jest w 100% płaska – autobus pokonuje małe wzniesienie:

Trochę dalej samochód Google utrwalił innego MCI D4500. To numer 3074, także na linii BxM1:

MCI D4500 sfotografowane przez Google na Lexington Avenue pokazane są głównie od strony bez drzwi lub od przodu. Nie widać dokładnie charakterystycznego drugiego boku. Jego zdjęcia poniżej (źródło YouTube), na przykładzie wozu nr 3235:

MCI D4500 to dość specyficzne jak na warunki komunikacji miejskiej pojazdy. Wysoka podłoga i tylko jedne, wąskie drzwi. W Europie nie do pomyślenia, a w Nowym Jorku standard występujący w bardzo dużej ilości. Uważny obserwator dostrzeże w środkowej części specjalne drzwi – windę na wózek inwalidzki.  Korzystanie z niej na pewno nie trwa tak szybko, jak wjechanie wózkiem do autobusu niskopodłogowego. Nie wiem, co kieruje nowojorskimi decydentami, którzy aprobują tego typu pojazdy, może chodzi o ilość miejsc siedzących?  To element przydatny na dłuższych, przyspieszonych liniach, a na takie MCI D4500 są wysyłane. Te mające 13,84 m długości pojazdy posiadają aż 57 miejsc siedzących. Co ciekawe, model ten nadal znajduje się w ofercie producenta (wraz z krótszą o około metr wersją D4000) i wciąż zasila flotę MTA Bus Company. Dostępna jest nawet wersja hybrydowa. Nowe MCI łatwo odróżnić – mają zmienioną ścianę przednią. Poniżej film pokazujący, jak powszechnym środkiem nowojorskiej komunikacji miejskiej są te pojazdy. Autor w ciągu dwóch minut utrwalił aż sześć takich autobusów (nr 3235, 3000, 2090, 2781, 2201 i 2229):

W dalszej części mojej wirtualnej podróży po Lexington Avenue przedstawię kolejne autobusy. Tym razem „dziwne twory” wykonujące przewozy zamknięte oraz charakterystyczne dla USA żółte autobusy szkolne.

Pierwsza część fotograficznej relacji z Lexington Avenue – o ciężarówkach – pod tym linkiem.

Wpisy z tej serii: część I, część III, część IV.