Selçuk – otogar

 

Ponownie zapraszam do tureckiej miejscowości o nazwie Selçuk. Ostatnio pisałem o tamtejszych pociągach (tu link). Teraz zajmę się autobusami.

Dworzec autobusowy w Turcji nazywa się otogar. Ten położony w Selçuku przylega do głównej drogi nr D550. Obok rozciąga się zabudowa centrum miasta, a w pobliżu znajduje się historyczny akwedukt i dworzec kolejowy.

Tabor, który przeważa na dworcu to minibusy, czyli pojazdy nazywane dolmuszami (dolmuş). Duże autobusy pojawiają się tam tylko przejazdem i obsługują długie, kilkusetkilometrowe trasy. Ruch lokalny to wyłącznie najmniejsze pojazdy.

Otogar w Selçuku przypominał mi polski dworzec PKS sprzed lat, czyli wypełniony różnymi autobusami plac postojowy (tylko ich rozmiar się nie zgadzał). Co chwilę coś przyjeżdżało i odjeżdżało. Dominowały różne wersje Karsanów, także najstarsze.

Z poszczególnych rejonów dworca odjeżdżają dolmusze do danych lokalizacji. Są tablice informacyjne, a dodatkowo kierowcy (a może jacyś inni pracownicy) sami pytają, dokąd chcemy jechać. Pod tym względem Turcja jest rewelacyjna. Wystarczy podać nazwę miejscowości i zostaniemy wsadzeni do właściwego pojazdu.

Przykładowe trasy obsługiwane z dworca w Selçuku to Doğanbey, Gökçealan, Şirince, Kuşadası. Dolmusze jadące w tej ostatniej relacji przejeżdżają obok słynnego, biblijnego Efezu. 

Z żoną trafiliśmy tam w ogromny upał (ponad +40 stopni Celsjusza). Naszym celem był przejazd do miejscowości Şirince, o której napiszę w jednym z kolejnych wpisów, a potem powrót do Kuşadası. Dość spore zmęczenie (wcześniej zwiedzaliśmy muzeum parowozów) spowodowało, że nie miałem siły dokumentować wszystkich, a przynajmniej większości zgromadzonych na dworcu minibusów. Na szczęście coś sfotografowałem. Dokładniejsze informacje pod poszczególnymi zdjęciami.

W części dworca autobusowego przeznaczonej do obsługi relacji  Selçuk – Şirince odpoczywa Karsan Jest. Na tej trasie kursuje kilka takich pojazdów. Wszystkie pomalowane zgodnie z widocznym na zdjęciu układem kolorów. Na drzewie przyczepiona tablica z nazwą kierunku: Şirince. Pojazd ma nadany numer taborowy 2 (widoczny za wypisaną na masce relacją). 5.08.2021.

Karsan J9 Premier właśnie zakończył kurs z Gökçealan, przejeżdżając obok muzeum parowozów w miejscowości Çamlık. Przy okazji warto zwrócić uwagę na różne elementy ozdobne wprowadzone na dolmuszu. Między innymi na przedniej ścianie logotyp Audi, a na kołach charakterystyczne srebrne kołpaki z dość mocno odstającym elementem środkowym. Raczej nie ułatwia on dojeżdżania do krawężników. Takie dość oryginalne kołpaki widziałem na wielu mikrobusach w rejonie Kuşadası. Malowanie takie samo, jak na pojazdach obsługujących linię do Şirince, więc są to barwy nadawane dolmuszom obsługującym ruch lokalny w rejonie Selçuku. 5.08.2021.

Seledynowe malowanie pojawiło się również na najstarszym taborze. Tu oznaczony numerem 7 Karsan J9, który obsługuje linię do nadmorskiej miejscowości Pamucak. To krótka trasa, która zahacza także o słynny Efez (wykonuje wjazd kieszeniowy pod ruiny miasta Efez, dłuższa linia do Kuşadası tam nie wjeżdża - przejazd główną drogą nr D515). Częstotliwość kursowania co około 20 minut. 5.08.2021.

Strona otogaru przeznaczona między innymi do obsługi relacji do górskiego miasteczka Şirince. Stanowiska postojowe, na których również wsiada się do wskazanego przez obsługę pojazdu. Tu na pasażerów do Şirince czeka już z otwartymi drzwiami Mercedes-Benz Sprinter. Obok niego dwa Karsany Jest, ktore w późniejszym czasie także odjadą do tej miejscowości. Dalej stoi weteran tureckich szos, szyli Karsan J9 do Zeytinköy, a za nim kolejny Karsan Jest, ale bez wskazanej relacji docelowej. To dość dziwny przypadek, bo dolmusze zazwyczaj mają na stałe wypisane, gdzie kursują. Ten ma tylko ogólny napis Şehiriçi, który oznacza miejski. Może to zatem jakiś pojazd rezerwowy. Przedostatni dolmusz to Karsan J9 Premier przypisany do linii z Gökçealan i na końcu Volkswagen LT. Niestety nie wiem, jaką trasę obsługuje.

Inny rejon placu postojowego. Na pierwszym planie oznaczony numerem taborowym „1” Karsan J9 Premier. Dolmusz ten obsługuje relację do nadmorskiej miejscowości Doğanbey przez Özdere,
o którym pisałem np. tutaj. Na Karsanie wypisano jego rok produkcji: 2008. Kiedyś takie podawanie roczników pojazdów było w Turcji dość powszechne. Jednak po latach chwalenie się coraz starszym taborem nie było zbyt marketingowe, więc zwyczaju tego zaniechano. Dotyczyło to różnych marek. Obok Karsana zaparkował Mercedes-Benz Sprinter kursujący do Kuşadası. W dali, nad pojazdami widoczne logotypy dużych tureckich przewoźników autokarowych: Pamukkale i Kâmil Koç Otobüsleri. 5.08.2021.

Uliczka w bezpośrednim sąsiedztwie otogaru. Zatrzymał się tu inny dolmusz obsługujący relację Selçuk - Doğanbey. Dość rzadki gość pośród wszechobecnych Karsanów: Renault Master. Pojazd dodatkowo upiększony, np. przez kołpaki, czy długi chlapacz z cytatem Damada Mehmeda Ferida (turecki dyplomata i polityk). Prawdziwe cudo jest jednak z przodu - wewnątrz, pod szybą. Biały udający pierze materiał. Widok skutecznie przysłaniają także tabliczki z nazwami miejscowości (które nie leżą na obsługiwanej trasie) i numerem telefonu przewoźnika - to dość oryginalna forma reklamy, zachęcająca do wynajęcia dolmusza. 5.08.2021.

Dolmusze na stanowiskach postojowych zlokalizowanych od strony drogi D550. Od lewej stoją: w dali, ustawiony tyłem Karsan J9 Premier (linia do miejscowości Tire), Mercedes-Benz Sprinter (linia Selçuk - Izmir), Volkswagen LT (linia do Kuşadası), Mercedes-Benz Sprinter (także linia do Kuşadası), Karsan J9 Premier (linia do Doğanbey), Karsan J10 (kolejna obsługa linii do Kuşadası) i Mercedes-Benz Sprinter (również do Kuşadası). 5.08.2021.

Kolejna zbiorówka zaparkowanych na otogarze dolmuszy. Od prawej stoją: Karsan J9 Premier (linia do miejscowości Zeytinköy), Karsan J9 Premier (linia do Kuşadası), Karsan J10 (charakterystyczne seledynowe malowanie, a główna relacja zaklejona napisem Şehiriçi - w przeciwieństwie do pojazdu opisanego kilka zdjęć wcześniej, tu widać że jest to naklejka, spod której wystają fragmenty nazwy Gökçealan, a w oknie są wypisane miejscowości pośrednie charakterystyczne dla tej trasy), Karsan J9 Premier (do Tire), Karsan J9 Premier (do Doğanbey) i na końcu przedstawiciel innej marki, czyli Fiat Ducato (do Kuşadası). 5.08.2021.

Widok na powyższy rząd zaparkowanych dolmuszy z rozszerzeniem o trzy pojazdy. Dwa Karsany J9 Premier i Mercedes-Benz Sprinter. 

Strefa odjazdów do Kuşadası. Na kolejny kurs oczekują Karsan J9 Premier i Volkswagen LT. 

Centralnie na zdjęciu zaparkowane trzy Karsany J9 Premier obsługujące relację Selçuk - Doğanbey (ich numer taborowe to: 22, 17 i 1 - patrząc od lewej strony). Tyłem ustawił się oznaczony jako nr 3 Karsan kursujący do Kuşadası, a po prawej widać fragment seledynowego przedstawiciela modelu Jest, który jeździ do Şirince. 5.08.2021.

 

Po drugiej stronie drogi D550, do której przylega otogar, znajdują się atrakcje turystyczne miejscowości, czyli pozostałości po zamku i kościele św. Jana oraz jeden z najstarszych meczetów w Turcji - İsa Bey, który powstawał w latach 1374 – 1375. Trochę dalej natrafimy na ruiny świątyni Artemidy w Efezie i finalnie na pozostałości miasta Efez, do których warto podjechać dolmuszem, bo to już około 3 km od dworca, a na miejscu jest poro zwiedzania, więc i dużo chodzenia.

Biblijny Efez, do którego dojedziemy dolmuszem w relacji Selçuk - Pamucak. 6.08.2009.

Meczet İsa Bey i widoczny za nim zamek są osiągalne pieszo z otogaru w Selçuku. Na pierwszym planie ruiny świątyni Artemidy w Efezie, do których też można się przejść. Natomiast do ruin miasta Efez polecam dojazd, bo ich zwiedzanie to dość sporo chodzenia. 6.08.2009.

Na otogar w Selçuku zaproszę ponownie już za jakiś czas. Będzie to związane z opisem przejazdu do Şirince.