Nowe autobusy Castrosua dla Madrytu

Na początku marca 2017 Scania poinformowała, że dostarczy do Madrytu 160 miejskich autobusów zasilanych CNG. Jest to opcja do zamówionych w 2016 roku 46 takich pojazdów. Trafią one do tamtejszego przewoźnika: EMT.

Wnikając w szczegóły zamówienia, Scania dostarczy podwozia (wraz z układem napędowym), które zabuduje hiszpańska firma Castrosua. Będą to modele New City. W 2017 roku zostanie dostarczonych 80 egzemplarzy, a kolejne 80 w roku 2018.

Castrosua New City na podwoziu Scania z EMT Madryt. Autobus #4308 na linii 35 do Plaza Mayor. To jeden z 46 egzemplarzy zamówionych w 2016 roku. W najbliższych dwóch latach będzie ich o 160 sztuk więcej. Listopad 2016.

Castrosua New City #4326 pozuje przy budynku EMT. Listopad 2016.

Zakup autobusów CNG jest związany z wdrażanym przez miasto Madryt procesem redukcji emisji dwutlenku węgla do atmosfery, czego następstwem będzie zakaz wjazdu do centrum pojazdów z silnikiem Diesla. Ma on obowiązywać od 2025 roku. Jest to wspólna inicjatywa władz czterech miast. Pozostałe to Paryż, Meksyk i Ateny. Obecnie połowa taboru EMT Madryt, czyli ponad 1500 autobusów to pojazdy gazowe.

Nowe Actrosy dla Kolportera

Jak podało Biuro Prasowe firmy Kolporter, na początku kwietnia 2017 flota ciężarowa Oddziału Logistyki Centralnej Kolportera została zmodernizowana o dziewięć pojazdów. Wycofano ponad pięcioletnie ciągniki siodłowe Mercedes Actros, z których każdy przejechał przeszło 1,1 miliona kilometrów.

Zastąpiono je również Mercedesami Actrosami. Oto, co na ich temat powiedział Mirosław Fiuk, dyrektor oddziału LC, mieszczącego się w Mościskach koło Warszawy: „Przez parę miesięcy testowaliśmy różne marki, ostatecznie decydując się na sprawdzone Actrosy. Nowe pojazdy zapewniają jeszcze większy komfort jazdy dla kierowców, najniższe koszty utrzymania, eksploatacji oraz jedną z najwyższych niezawodności, co jest kluczowe przy realizacji dostaw prasy”.

Mercedes-Benz Actros, czyli najnowszy tabor Oddziału Logistyki Centralnej Kolportera.

Obecnie flota oddziału LC liczy 12 ciągników siodłowych – trzy jeszcze nie zostały wymienione. Zakupiono je później niż wycofane dziewięć pojazdów, a w związku z tym nie mają jeszcze dużego przebiegu.

Do jakich zadań Kolporter wykorzystuje swoje ciężarówki? Służą one firmie nie tylko do przewożenia prasy, ale również do świadczenia usług zewnętrznych, czyli jak to określono w informacji prasowej  – transportu towarów pozaprasowych.

Biuro Prasowe Kolportera pisze także, że: „Kolporter jest największym dystrybutorem prasy w Polsce. Oferuje kompleksową obsługę punktów handlowych i sieci sprzedaży oraz świadczy usługi logistyczne i reklamowe. Spółka zbudowała największą w Polsce, zlokalizowaną w sklepach detalicznych, sieć ponad 30 tysięcy terminali do sprzedaży doładowań prepaid. Terminale realizują również płatności i usługi elektroniczne. Kolporter zarządza siecią około 1000 Saloników Prasowych i salonów Top-Press. Spółka zatrudnia w całym kraju ponad tysiąc osób”.

Otokar na TransExpo 2016

Jak obiecałem w ostatnim wpisie o kieleckich targach TransExpo 2016 (tu link), przedstawię teraz ekspozycję tureckiej firmy Otokar. Obecnie jej wyłącznym dystrybutorem na Polskę jest Bus Trans Technik Sp. z o.o. z Warszawy. Wcześniej funkcję tę pełniła firma Gran, która dostarczyła miejskie Otokary do Przemyśla i Tarnowa.

W 2016 roku Otokar po raz pierwszy wystawił się na targach TransExpo (jeżeli dobrze pamiętam, była to pierwsza impreza targowa na terenie Polski, w trakcie której prezentowano ofertę tego producenta). Jego ekspozycja okazała się dość spora, rozmieszczona na terenie zewnętrznym oraz w jednej z hal. Ta wewnętrzna, główna, niestety niezbyt ciekawie pokazana. To za sprawą konstrukcji stoiska, która skutecznie zasłaniała autobusy, szczególnie moim zdaniem najciekawszego z nich - przegubowca (jedynego zaprezentowanego na TransExpo 2016).

Pierwszego dnia targów (11.10.2016), o godzinie 12:00 Otokar przeprowadził konferencję prasową. W jej trakcie podano między innymi, że marka ta jest częścią największego w Turcji prywatnego holdingu o nazwie Koç. W Polsce oferującego już od lat produkty AGD pod nazwą Beko.

Autobusy Otokar są produkowane w miejscowości Sakarya. Jak podano na wspomnianej konferencji, tamtejsza fabryka zatrudnia 2100 pracowników. Jej potencjał produkcyjny to 4600 autobusów, 2600 wozów terenowych, 1600 ciężarówek, 1400 naczep i 900 wozów bojowych rocznie. Jeden z ostatnich sukcesów Otokara to wygrana w przetargu na 100 przegubowców dla tureckiego miasta Izmir (model Kent C).

W trakcie konferencji prasowej Otokara.

Prezentację ekspozycji Otokara (liczącej łącznie 6 pojazdów) zaczynam od przegubowej wersji modelu Kent C. To autobus o dość nietypowej długości: 18,75 m. Szerokość 2,54 m, a wysokość 3,21 m (z klimatyzacją). Ilość miejsc: 164, w tym 36 siedzących i 128 stojących. Układ drzwi: 2-2-2-2. Silnik DAF MX11 Euro-6. Pojazd wystawiono na stoisku wewnętrznym w hali D.

Jedyny przegubowiec pokazany w trakcie TransExpo 2016, czyli Otokar Kent C. Niestety dość skutecznie zasłonięty elementami stoiska.

Wnętrze przegubowego Otokara Kenta C.

Obok przegubowca stał inny miejski Otokar. Także Kent C, ale w wersji midi, czyli o długości 10,8 m. Szerokość 2,54 m, a wysokość 3,14 m (z klimatyzacją). Standardowa ilość miejsc to 95, w tym 25 siedzących i 70 stojących. Układ drzwi: 2-2-2. Silnik Cummins ISB6.7E6280B.

Otokar Kent C w wersji o długości 10,8 m. Niestety także zasłonięty elementami konstrukcji stoiska.

Wnętrze małego Kenta C.

Za małym Kentem C ustawiono niskowejściowy model Vectio C. Jego długość to 10,1 m. Szerokość 2,35 m, a wysokość 3,15 (z klimatyzacją). Standardowa ilość miejsc to 74, w tym 29 siedzących. Układ drzwi: 1-2-0. Silnik Cummins ISB6.7E6280B.

Otokar Vectio C. Na szczęście w tej części stoiska ekspozycja nie była tak bardzo zastawiona elementami dekoracji.

Za powyższymi trzema miejskimi autobusami Otokar zaprezentował turystycznego „rodzynka”. Był to model Vectio T. Długość jak w przypadku miejskiego odpowiednika, czyli 10,1 m. Szerokość 2,41 m, a wysokość 3,25 m (z klimatyzacją). Standardowa ilość miejsc to 43, tylko siedzące (+ 1 rozkładane). Układ drzwi: 1-0-1. Silnik Cummins ISB6.7E6280B.

Turystyczny, niebieski „rodzynek” na wewnętrznej ekspozycji, czyli Otokar Vectio T.

Kolejne dwa Otokary pokazano na terenie zewnętrznym. Przy wejściu głównym na teren targów ustawiono drugi egzemplarz modelu Vectio T. To pojazd sprzedany firmie Mały-Bus Dariusz Jarosz z Warszawy.

Na terenie zewnętrznym prezentowano drugi egzemplarz Vectio T. Sprzedany firmie Mały-Bus.

Natomiast od drugiej strony, przy tylnym wejściu ustawiono mały autobus międzymiastowy. To Navigo U. Wersja o długości 8,4 m. Szerokość 2,26 m, a wysokość 3,27 m (z klimatyzacją). Standardowa ilość miejsc to 42, w tym 37 siedzących i 4 stojące oraz jedno miejsce na wózek inwalidzki. Układ drzwi: 1-0-1. Silnik Cummins ISBe4.5E6. Winda na wózek inwalidzki w części środkowej pojazdu.

Najmniejszy z pokazanych w Kielcach Otokarów. Model Navigo U.

Oprócz Otokara na TransExpo 2016 wystawili się także inni tureccy producenci autobusów. Ich ofertę również zaprezentuję, ale wcześniej polski Ursus. Tu link.

Krokusy i GAZ

Temat krokusów kwitnących na terenie Tatrzańskiego Parku Narodowego jest ostatnio bardzo popularny. Zajmują się nim wszelakie media. Nie należy się jednak temu dziwić, bo połacie fioletowych łąk z ośnieżonymi górami w tle to widok niesamowity, wręcz nieprawdopodobny. Dlatego z roku na rok coraz więcej osób postanawia zobaczyć to osobiście. Swoiste apogeum nastąpiło w weekend 1 i 2 kwietnia 2017. Tysiące turystów ruszyły wtedy w Tatry, do Doliny Chochołowskiej.

Oblężone autobusy, korki na drogach dojazdowych no i w końcu wielka przepychanka w rejonie kwitnięcia krokusów. To raczej nie pozostawiało dobrych wspomnień. Mało brakowało, a w tym wpisie narzekałbym, jak było fatalnie. Z żoną już byliśmy na dworcu autobusowym i prawie wsiadaliśmy do autobusu, ale zgromadzony na stanowisku tłum tak na nas napierał, że zrezygnowaliśmy. Później mieliśmy jechać swoim autem, ale na szczęście odpuściliśmy sobie. Bardzo dobrze. Tysiące osób dotarło do krokusów, co dokładnie prezentują np. nagrania w serwisie YouTube. Pełno, pełno ludzi, czyli warunki, które nie sprzyjają kontaktowi z przyrodą.

Dlatego ostatecznie wyruszyliśmy już po weekendzie, we wtorek 4 kwietnia 2017. Dojazd transportem publicznym bardzo dobry. Z Krakowa do Zakopanego autobusy odjeżdżają nawet co 15 minut. Dalej przesiadka „drzwi w drzwi” do busa wiozącego na początek Doliny Chochołowskiej.

Już tam było dość sporo krokusów. To jednak tylko taka skromna namiastka tego, co czekało na turystów dalej. Około godzinny spacer asfaltową drogą doprowadzał do Polany Huciska. Pięknie pokrywał ją fioletowy dywan kwiatów. Tam część turystów kończyła swą „krokusową wyprawę”. Do największej atrakcji była kolejna godzina spaceru. Tym razem już bez asfaltu, czasami po błocie i lodzie. Dość daleko (szczególnie dla osób, które nie mają zbyt wiele ruchu), ale nagroda była wspaniała. To po prostu trzeba zobaczyć. Polana Chochołowska była dosłownie fioletowa.

Krokusy na Polanie Chochołowskiej.

Krokusy wraz z okolicznym górskim krajobrazem tworzyły niesamowite plenery fotograficzne. Tam każdy zamieniał się w fotografa. Finalnym punktem spotkania z tymi pięknymi roślinami była wizyta w Schronisku Górskim PTTK na Polanie Chochołowskiej, gdzie np. można było coś zjeść (polecam ciasta). Przy nim czekała dość niespodziewana atrakcja. GAZ 66 z doczepionym pługiem.

Ta piękna ciężarówka była schowana za budynkiem schroniska. Dotarłem do niej tylko dlatego, że wcześniej, bardziej na widoku, stały dwa UAZ-y, które obowiązkowo postanowiłem sfotografować. To jednak temat na inny wpis.

GAZ 66 miał jeszcze stare, czarne tablice rejestracyjne. Na kołach założone łańcuchy. Sporych rozmiarów pług był mocno porysowany, co świadczyło o tym, że w trakcie odśnieżania często odgarniano nim także np. kamienie, gałęzie. Ciekawe, jak często był wykorzystywany tej zimy?

Na końcu Polany Chochołowskiej, za krokusami znajduje się schronisko turystyczne PTTK. Obok budynku zaparkowano pojazdy marki UAZ.

Za schroniskiem nie było krokusów, lecz inne „kwiatki”. Myślałem, że jedyną transportową atrakcją są dwa UAZ-y 452, a tymczasem w dali stał także GAZ 66.

GAZ 66 ze sporych rozmiarów pługiem schowany za budynkiem schroniska PTTK.

Polana Chochołowska - droga do schroniska, czyli miejsce pracy prezentowanej ciężarówki. 

Na temat ciężarówki GAZ 66 śmiało można powiedzieć, że to samochód legenda: niezawodny i o bardzo dobrych możliwościach terenowych (napęd 4x4). Dodatkowo na jego „kultowość” wpływa wyjątkowo długi okres produkcji: 1964 – 1999.

INNOVIA Metro 300

Pierwszy wpis w dziale Metro opublikowałem w czerwcu 2012. Niestety od tamtego czasu na temat tego rodzaju transportu miejskiego niewiele pisałem. Wówczas zacząłem od wagonów dla Nowego Jorku produkowanych przez Bombardiera (link). Teraz wracam do produktów tej firmy.

Pojazdy z rodziny INNOVIA Metro 300 wyróżniają się pośród innych pociągów metra. Ich cechą charakterystyczną jest brak maszynisty – są bezobsługowe. Bombardier jako ich wielką zaletę podkreśla fakt, że mają lekką, aluminiową konstrukcję.  Jednoprzestrzenne pociągi mogą składać się z od dwóch do sześciu wagonów. Możliwa jest także eksploatacja pojedynczych wagonów. INNOVIA Metro 300 może przemieszczać się z maksymalną prędkością 100 km/h.

Tyle tytułem ogólnego przedstawienia pociągów INNOVIA Metro 300. Głównym tematem tego wpisu są ostatnie zamówienia na te pojazdy. Jak podał Bombardier, pod koniec grudnia 2016 zakontraktowano 28 takich składów dla kanadyjskiego miasta Vancouver, do obsługi sieci SkyTrain. Ich produkcja ma rozpocząć się w trzecim kwartale 2017 roku. Koniec dostaw przewidziano na grudzień 2018.

SkyTrain to obecnie najdłuższa na świecie sieć połączeń realizowanych taborem bezobsługowym. Linie przebiegają głównie nad powierzchnią ziemi, choć są także odcinki podziemne.

Wizualizacja pociągu Bombardier INNOVIA Metro 300 dla linii SkyTrain.

Zamówienie na 28 pociągów INNOVIA Metro 300 to opcja do podpisanej w 2012 roku umowy. Wówczas jej przedmiotem było także 28 takich składów, których dostawy rozpoczęły się w 2015 roku, a ich eksploatację liniową inaugurowano w sierpniu 2016. Zatem w 2018 roku po sieci SkyTrain będzie kursowało aż 56 takich jednostek. W Vancouver są one także określane nazwą Mark III, co związane jest z historią bezobsługowego metra. Pierwsza seria kursujących po nim pociągów była nazywana Mark I (lata 80-te). Kolejna Mark II i tak analogicznie INNOVIA Metro 300 to Mark III.

Co jeszcze warto napisać o bezobsługowych INNOVIA Metro 300? W informacji prasowej o nowym zamówieniu do Vancouver, Bombardier podkreśla, że zostały one zaprojektowane z myślą o zrównoważonym rozwoju. Wyposażone w liniowe silniki indukcyjne (Linear Induction Motor - LIM) wykazują się wysoką energooszczędnością, a w związku z tym znacznie obniżają koszty eksploatacyjne taboru metra. Energia dodatkowo jest odzyskiwana w trakcie hamowania. Pociągi są wykonywane z materiałów, które po zakończeniu ich eksploatacji będą mogły być ponownie przetworzone i wykorzystane.

Bombardier INNOVIA Metro 300 w trakcie codziennej eksploatacji na sieci SkyTrain. Jeden z 28 takich pociągów zamówionych w ramach umowy z 2012 roku. Źródło: YouTube.

Przednia część wnętrza (wagon #404). Uwagę zwraca brak osoby prowadzącej pociąg. Źródło: YouTube.

Bombardier INNOVIA Metro 300 w trakcie manewrów na terenie bazy SkyTrain. Źródło: YouTube.

Najnowsze Bombardiery INNOVIA Metro 300 są dostarczane także do stolicy Malezji - Kuala Lumpur. Pod koniec grudnia ich producent poinformował, że rozpoczęto tam eksploatację pierwszego z 14 zamówionych pociągów tego typu. Stopniowo wprowadzano do ruchu kolejne egzemplarze, wszystkie przeznaczone do obsługi Kelana Jaya Line. To piąta tamtejsza linia metra, pierwsza w pełni zautomatyzowana, czyli wykorzystująca tabor bez maszynistów. Otwarto ją w 1998 roku, a ostatnią rozbudowę przeprowadzono w 2016 roku. Ma długość 46,4 km, posiada odcinki nadziemne i podziemne.

27 marca 2017 Bombardier poinformował o podpisaniu nowej umowy na dostawę kolejnych jednostek INNOVIA Metro 300 dla Kelana Jaya Line. Tym razem aż 27 egzemplarzy.

Montaż końcowy pociągów INNOVIA Metro 300 dla Kuala Lumpur wykonywany jest w Malezji, w zakładzie tamtejszego lokalnego partnera Bombardiera (firma HARTASUMA SDN BHD). Dostawy ostatnich z 27 zamówionych składów mają zakończyć się w 2022 roku.

Bombardier INNOVIA Metro 300 - wizualizacja taboru dla Kelana Jaya Line w Kuala Lumpur.

Bombardier INNOVIA Metro 300 (jeden z pierwszych 14 pociągów) w trakcie codziennej pracy na linii nr 5 w Kuala Lumpur.

Bombardier INNOVIA Metro 300 dla Kuala Lumpur - wnętrze.

Bombardier INNOVIA Metro 300 dla Kuala Lumpur. W trakcie montażu końcowego w firmie HARTASUMA SDN BHD. Źródło: YouTube.

Skład dla Kuala Lumpur na torze testowym. Źródło: YouTube.

Pociągi INNOVIA Metro 300 zostały także zamówione do obsługi metra w mieście Rijad (stolica Arabii Saudyjskiej).