Dzień Kolejarza 2016 w Krakowie (2) - Przewozy Regionalne

W pierwszej części relacji z Dnia Kolejarza 2016 w Krakowie prezentowałem tabor pokazany przez spółki PKP Energetyka i Koleje Małopolskie (link). Teraz pora na Przewozy Regionalne.

Ta ekspozycja składała się z dwóch elektrycznych zespołów trakcyjnych. Zaczynam od starszego. To ED72-014. Jednostka, która powstała w roku 1995, we wrocławskim Pafawagu. Przez lata eksploatacji kilka razy zmieniała barwy, aby ostatecznie zostać „tygryskiem”. W jej wnętrze zbytnio nie ingerowano, dlatego śmiało można stwierdzić, że to pojazd historyczny (przymykając oko na obecne malowanie oraz unowocześnienie w postaci ekranów pokazujących np. kolejne stacje).

Jednostka ED72-014 zawsze była związana z Małopolską, obsługując np. pociągi do Zakopanego. Miała także epizody międzynarodowe, czyli obsługiwała relację z Krakowa do słowackiej Żyliny. Natomiast dość sporą część Polski „zwiedzała” jako pociągi interREGIO.

ED72-014 jako ekspozycja Przewozów Regionalnych przy peronie pierwszym stacji Kraków Główny. Na wyświetlaczach relacja do Kielc. 27.11.2016.

Wnętrze ED72-014. Jak za dawnych lat. Brak tylko przedziału klasy pierwszej (wyznaczonego, bo układ i rodzaj siedzeń pozostał) i Warsu. Jeżeli dobrze pamiętam, to w korytarzu w początkowym okresie eksploatacji był rozłożony dywan.

Stojak na narty, czyli charakterystyczny element wnętrza małopolskich elektrycznych zespołów trakcyjnych.

Jeden z monitorów zamontowanych wewnątrz ponad 20-letniego ezt. Wyświetlana relacja Kraków Główny - Kielce.

 

Kilka detali wnętrza ED72-014, np. charakterystyczne otwarcie/zamknięcie wywietrznika (będące często powodem sporów między pasażerami - w której pozycji zamknięto, a w której otwarto), czy hamulec bezpieczeństwa.

Druga jednostka pokazana przez Przewozy Regionalne to Impuls. Pojazd oznaczony jako EN63A-001. Wyprodukowany w Nowym Sączu, w tamtejszej firmie NEWAG. Rocznik 2014. Dodatkowo otrzymał małopolską nazwę „Trzy Korony”.

EN63A-001 jako drugi pojazd zaprezentowany przez Przewozy Regionalne przy peronie pierwszym stacji Kraków Główny. Na wyświetlaczach relacja do Oświęcimia.

Przy ścianach czołowych jednostki podano jej nazwę „Trzy Korony” wraz z symbolem graficznym.

Wnętrze EN63A-001. Dominuje kolor niebieski.

Równolegle do ekspozycji Przewozów Regionalnych swoje pojazdy prezentowała spółka PKP Intercity. Jako pierwszy stał elektrowóz EU07-380.

Porównanie sprzęgów obu zaprezentowanych przez Przewozy Regionalne jednostek.

Porównanie sprzęgów ED72-014 i EN77-005 z Kolei Małopolskich.

W następnym wpisie o krakowskiej ekspozycji z okazji Dnia Kolejarza 2016 opiszę tabor zaprezentowany przez PKP Cargo. Tu link.

Kamaz i Iveco z Oświęcimia

W tym wpisie zapraszam do Oświęcimia. W rejon dawnego dworca autobusowego PKS. Na temat znajdujących się na jego terenie pojazdów pisałem już wiele razy, także o ciężarówkach (link). 

Bohaterami tego materiału są dwa pojazdy utrwalone w pobliżu dworca. Jeden stary, drugi nowy. Zaczynam od tego pierwszego.

To wywrotka Kamaz 55111 z oświęcimskimi tablicami rejestracyjnymi (KOS 96EL). Pojazd brał udział w prowadzonych w tym rejonie pracach budowlanych i przy okazji pięknie pozował na tle wybarwiających się w jesienne barwy drzew.

Kamazy 55111 powstawały w latach 1987 – 2012. Niestety nie udało mi się ustalić, kiedy ten egzemplarz został wyprodukowany.

Kamaz 55111.

Obok Kamaza przejeżdżał gość z Włoch, czyli Iveco EcoStralis 460. Własność założonej w 1980 roku firmy Canil, która specjalizuje się w transporcie płynnych produktów chemicznych. Jej główna siedziba mieści się w miejscowości Bessica, w pobliżu Wenecji. Oddział jest także zlokalizowany na Słowacji, w Bratysławie.

Dopiero w trakcie obróbki zdjęcia odkryłem, że Iveco nie jest na włoskich tablicach rejestracyjnych. To pojazd ze słowackiego oddziału.

Tablica ADR umieszczona na naczepie informuje, że przewożony materiał ma działanie żrące. To stopiony bezwodnik maleinowy. Bezbarwna, przezroczysta ciecz o drażniącym, ostrym zapachu. Jej zastosowanie to np. produkcja farb i lakierów, tworzyw sztucznych, środków grzybobójczych.

Przy okazji warto zwrócić uwagę na to, jak naczepa dymi. Na zdjęciu nie widać tego aż tak bardzo. Przejazd takiego „kopcącego” zestawu robił wrażenie. Na szczęście nie był to efekt rozszczelnionej naczepy, bo pewnie kontakt z takimi oparami zakończyłby się dla mnie niezbyt przyjemnie (możliwe np. poważne podrażnienie błon śluzowych i oczu). Po prostu różnica temperatur, a w związku z tym intensywne parowanie.

Iveco EcoStralis 460.

W okolice dawnego dworca PKSiS Oświęcim SA znów zaproszę za jakiś czas. Powyższe zdjęcia wykonałem 10 października 2016.

Trolejbusy we Lwowie (4) – na lotnisko

Już dawno temu planowałem kontynuować prezentację materiałów o lwowskich trolejbusach. Od mojej wizyty w tym mieście minęło ponad trzy i pół roku, zatem czas odkurzyć archiwa i powrócić do tematu. Ostatni wpis o tamtejszych „trajtkach” pod tym linkiem. Obiecałem w nim, że zajmę się linią nr 9. Dość reprezentacyjną trasą, bo dowożącą pasażerów do lotniska, czyli do pętli Aeroport. W maju 2013 reprezentacyjna była jednak tylko z założenia. Kursował na niej taki sam „trupiarski” tabor, jak na innych trasach.

„Dziewiątka” rozpoczyna trasę pod uniwersytetem. Ma długość 6,40 km i kursuje w godzinach 6:30 – 22:00. Częstotliwość 10 – 15 minut (tak było w 2013 roku i jest obecnie).

Linia nr 9 była jedyną trasą trolejbusową, którą podróżowałem po Lwowie. Bardzo zależało mi na przejażdżce LAZ-em, ale trafiłem tylko na czechosłowackie „szpachle”, czyli 14Tr. Do pętli Aeroport jechałem Škodą nr 596 z roku 1983. We Lwowie eksploatowaną od 1997 roku. Sprowadzono ją wówczas z czeskich Pardubic. Po latach użytkowania na Ukrainie nie odbiegała od standardów pozostałego taboru, czyli ruina na kołach. Z zewnątrz wprawdzie wyglądała w miarę dobrze (nowa reklama), ale wystarczyło wejść do środka, aby przeżyć dość spory szok. Aż strach było tym podróżować.

Zmierzająca w stronę lotniska Škoda 14Tr #596 właśnie ominęła inną przedstawicielkę tej marki (#559 z 1989 roku), która odbywa przerwę w obsłudze linii 10. Ulica Metropolity Angełłowicza. 30.04.2013.

Po prostu ruina na kołach. Wrażenia z przejazdu były więc niesamowite. Nie tylko wizualne, ale także dźwiękowe. Škoda nr 596 była wyjątkowo głośna. Zużyte, zniszczone wnętrze, mega hałas, a do tego bardzo powolna jazda. Z punktu widzenia miłośnika transportu publicznego – rewelacyjna podróż do przeszłości. Takie spotkanie z czymś, co na terenie Unii Europejskiej po prostu nie mogło istnieć. Dla mieszkańców Lwowa typowa codzienność, która raczej nie była powodem do dumy i zadowolenia.

Wnętrze Škody 14Tr #596. Frekwencja dość niska - to już rejon przed pętlą Aeroport. 30.04.2013.

Škoda #596 na pętli Aeroport. Przystanek końcowo-początkowy. Warto zwrócić uwagę na lokalizację znaku drogowego - popularne we Lwowie (a może i w całej Ukrainie) zawieszenie nad jezdnią. 30.04.2013.

Trasa linii 9 nie jest zbyt ciekawa. Owszem na uwagę zasługuje odcinek w rejonie uniwersytetu, czyli np. brukowany i stromy podjazd ul. Czynu Listopadowego. Dalsza relacja jest już jednak dość monotonna, przerywana od czasu do czasu atrakcjami w postaci podskoków pojazdu, np. w trakcie przejazdu przez torowisko tramwajowe, czy przy przejeździe przez liczne we Lwowie nierówności. Początkowo pośród starych kamienic, później już wśród blokowisk. Przewaga długich prostych odcinków.

Przykładowy fragment trasy linii nr 9. Škoda 14Tr #604 wyjeżdżając z ul. Metropolity Angełłowicza przejeżdża przez pełną nierówności ulicę Bandery i wjeżdża w ul. Bohaterów UPA. Nazwy tych dwóch ostatnich ulic dość szokujące dla Polaków. Trolejbus ten to rocznik 1992, we Lwowie dopiero od 2013 roku. Wcześniej eksploatowany w Czechach, w miejscowości Zlín. Fot. Google Street View, maj 2015.

Teraz mała próbka atrakcji dźwiękowych z przejazdu Škodą 14Tr nr 596. Krótkie nagranie wykonane we wnętrzu „złomka”.

Na pętli Aeroport uwagę zwraca budynek portu lotniczego. Jeszcze z czasów, gdy te tereny były polskie. Trolejbusy pięknie pozują do zdjęć na jego tle, powoli (wręcz w żółwim tempie) objeżdżając zlokalizowane tam rondo. Obecnie, od roku 2012 funkcjonuje nowy terminal, ale jego uruchomienie nie wiązało się z wydłużeniem trasy trolejbusu. Pasażerowie linii nr 9 chcący skorzystać z lwowskiego lotniska muszą więc odbyć dodatkową podróż pieszą.

Inną ciekawostką pętli Aeroport jest specjalny telefon umożliwiający kontakt kierowcy z zajezdnią, może z dyspozytornią. W trakcie mojego pobytu w kwietniu 2013 nie był on już wykorzystywany. Być może nie działał. Na pewno sprawne były identyczne urządzenia na pętlach tramwajowych. Osobiście widziałem, jak motornicza tramwaju linii 7 po dotarciu do pętli przy cmentarzu Łyczakowskim zgłaszała dyspozytorowi, że już dojechała.

Budynek lwowskiego portu lotniczego, czyli architektoniczna atrakcja pętli trolejbusowej Aeroport. 30.04.2016.

Škoda #596 właśnie rozpoczęła kolejny kurs do pętli Uniwersytet i powoli objeżdża rondo przy historycznym budynku portu lotniczego. 30.04.2013.

Na pętli Aeroport. Rozkład jazdy umieszczony na znaku „przystanek trolejbusowy”, a pod nim „budka telefoniczna”, czyli dość archaiczne urządzenie do nawiązywania łączności z dyspozytorem.

Zbliżenie na „aparat telefoniczny”.

Zbliżenie na rozkład jazdy. Nie zobaczymy na nim konkretnych godzin - jedynie ramowy czas, czyli o jakiej porze, co ile minut.

Z pętli Aeroport korzysta tylko linia nr 9. Nagrałem tam krótki materiał filmowy. Na początek scenka wjazdu Škody 14Tr nr 552. To rocznik 1989. Pojazd ten już prezentowałem we wcześniejszych trolejbusowych wpisach ze Lwowa. Później zobaczycie powolny i głośny przejazd Škody #596 obok starego budynku portu lotniczego. 30 kwietnia 2013.

Z Aeroportu do centrum wracałem Škodą #552. To Lwowianka od nowości. Niestety również w stanie agonalnym.

Škoda 14Tr #552 na pętli Aeroport. Kierowca wysadził pasażerów przed przystankiem końcowo-początkowym i w tym miejscu odpoczywa. 30.04.2013.

Wnętrze Škody 14Tr #552 na początkowym odcinku trasy linii 9 - za pętlą Aeroport.

Detale zaniedbanego, zużytego wnętrza Škody #552. 

Od mojej wizyty we Lwowie w 2013 roku tamtejsza komunikacja miejska zmienia się pozytywnie, a przynajmniej podejmowane są pewne próby odmienienia jej złego wizerunku. Np. uruchomiono stronę pokazującą rzeczywistą lokalizację trolejbusów obsługujących daną linię. Podawany jest także numer taborowy pojazdu, a w przypadku jego braku, numer rejestracyjny. Dzięki tej stronie można dowiedzieć się, że na linii nr 9 jest eksploatowany również autobus elektryczny Electron E19101 (nr rej. ВС 5271 ЕМ). Tu link. Niestety „zbyt różowo” być nie może. Opcja wykorzystująca lokalizację GPS nie zawsze działa, bądź dotyczy tylko wybranych linii.

Screen strony prezentującej rzeczywistą lokalizację pojazdów obsługujących linię nr 9. Dzień 18 grudnia 2016 (sobota), przed godziną 20. Wówczas na trasie tej były cztery pojazdy, trzy trolejbusy i jeden autobus elektryczny - Electron E19101. Trolejbusy to Škody 14Tr (#583 z 1990 roku i #604 prezentowana na jednym z powyższych zdjęć) i 15Tr (przegubowiec #605 z 1992 roku, ex czeski Zlin).

W kolejnym wpisie o lwowskich trolejbusach podskakująca Škoda oraz zabytek – kanciapa dla kierowców. Tu link.

Już 500 Dremlinerów

22 grudnia 2016 Boeing poinformował o dostarczeniu 500-tnego Dreamlinera. Półtysięczny egzemplarz, dokładnie model 787-8, trafił do linii lotniczych Avianca. To kolumbijski przewoźnik, który obecnie eksploatuje ponad 100 samolotów.

Maszyna ta otrzymała rejestrację N793AV. W rejs do nowego właściciela wystartowała 21 grudnia 2016. Był to lot w relacji Everett (USA) – Medellin (Kolumbia). To już dziesiąty Dreamliner w barwach linii Avianca.

Pięćsetny Dreamliner, czyli najnowsza maszyna linii Avianca.

Boeingi 787 Dreamliner latają już w barwach 48 przewoźników. Na temat tej ciekawej maszyny w Blogu Transportowym pisałem także wcześniej. Przykładowe linki tu i tu.

Pozostając w temacie Dreamlinera warto  dodać, że w grudniu 2016 rozpoczął się końcowy montaż pierwszego egzemplarza najnowszego, a jednocześnie najdłuższego przedstawiciela rodziny 787, czyli modelu 787-10.

Montaż końcowy pierwszego Boeinga 787-10.

Boeing przewiduje, że pierwszy egzemplarz modelu 787-10 rozpocznie loty w 2017 roku. Dostawy do klientów planowane są na 2018 rok. Obecnie zamówiono już 154 takie maszyny.

Natomiast obecnie najdłuższy Dreamliner, czyli model 787-9 co jakiś czas zasila floty linii lotniczych, które wcześniej nie eksploatowały go. Boeing regularnie publikuje informacje na ten temat. Przykładowo na początku grudnia ogłoszono dostarczenie pierwszego 787-9 dla francuskich linii Air France. To maszyna o rejestracji F-HRBA.

Obecnie samolot ten odbywa loty szkoleniowe na terenie Francji, a docelowo (od stycznia 2017) obsłuży relację Paryż – Kair.

Boeing 787-9 o rejestracji  F-HRBA, czyli pierwszy Dreamliner linii Air France.

22 listopada 2016 już dziesiąty egzemplarz Dreamlinera trafił do wietnamskich linii lotniczych Vietnam Airlines. To model 787-9 o rejestracji VN-A870. Pozostałe dziewięć maszyn to także seria 900.

Najnowszy, już dziesiąty Dreamliner linii Vietnam Airlines.

Obecnie podstawowym zadaniem maszyny o rejestracji VN-A870 jest obsługa relacji Hanoi (Wietnam) – Tokio (Japonia) oraz wewnątrz wietnamskiej Hanoi - Ho Chi Minh City.