wtorek, 9 grudnia 2014

Krakowski samolot


W sierpniu 2014 na krakowskim lotnisku sfotografowałem Boeinga 737 linii Ryanair. Maszyny tego przewoźnika są tam codziennością, więc nie powinno być to dla mnie niczym niezwykłym. Jest jednak pewien element, który wyróżnia ten samolot od innych tak samo pomalowanych Boeingów, jednocześnie podkreślając, że jego „domem” jest Kraków.

Na EI-EKE, bo taka jest rejestracja omawianego samolotu, naniesiono napis Kraków Małopolska. W sierpniu i wrześniu 2014 maszyna obsługiwała loty z Krakowa. Później (za radarem lotniczym) miała krótką przerwę w eksploatacji, a obecnie lata, ale jej „domem” nie jest już Kraków.


Boeing 737-8AS(WL), EI-EKE Ryanair, Krakow Airport

Boeing 737-8AS(WL), EI-EKE Ryanair, Krakow Airport

Boeing 737-8AS(WL), EI-EKE Ryanair, Krakow Airport

Krakowski Boeing 737-8AS(WL), czyli EI-EKE linii Ryanair. Krakow Airport, 25.08.2014.


Boeing 737-8AS(WL), EI-EKE Ryanair, Krakow Airport

Boeing 737-8AS(WL), EI-EKE Ryanair, Krakow Airport
 
Krakowskie napisy na EI-EKE.

Przyznam, że spodobało mi się takie oznaczanie samolotów. Od razu skojarzyło mi się to z autobusami, a dokładniej z PKS-ami i ich placówkami terenowymi, jak np. PKS Koszalin Placówka Terenowa Darłowo. Tu mamy Ryanair Placówka Terenowa Kraków Małopolska :)

Opisywany EI-EKE to Boeing 737-8AS(WL), który w swój pierwszy lot wystartował 6 stycznia 2010 roku. Od nowości własność linii Ryanair.


Wpisy poświęcone autobusom

Blog Transportowy na Facebooku
 

niedziela, 7 grudnia 2014

Nowe Solarisy dla Budapesztu i Esslingen


Konsorcjum firm Solaris Bus & Coach SA i Škoda Electric a.s. podpisało umowę na dostawę 24 trolejbusów do Budapesztu. Będą to pojazdy solowe i przegubowe. Dokładnie 14 egzemplarzy modelu Trollino 12 i 10 Trollino 18. Umowę zawarto z Budapesti Közlekedési Központ Zrt. (BKK), czyli z utworzonym 1 stycznia 2011 organizatorem transportu w stolicy Węgier (Budapesztańskie Centrum Transportu). Podlega mu miejski przewoźnik BKV, który  będzie eksploatował nowy tabor. Dostawy pojazdów zakończą się w drugiej połowie 2015 roku. W kontrakcie znalazł się także zapis o opcji zakupu kolejnych 84 trolejbusów.

Do wyprodukowanych przez Solarisa pojazdów Škoda dostarczy systemy trakcyjne i zestawy baterii umożliwiających jazdę bez sieci zasilającej na odcinku minimum czterech kilometrów. Trollina będą także wyposażone w system Škoda BlueDrive, a napędzą je silniki o mocy 160 kW (w wersji solowej) i 250 kW (w przegubowcach). Nowe trolejbusy będą w całości klimatyzowane oraz wyposażone w monitoring, kamerę cofania i system przeciwpożarowy. Wnętrze pojazdów zostanie oświetlone przy zastosowaniu technologii LED. Zostanie ona użyta także w reflektorach zewnętrznych i w światłach do jazdy dziennej.

Solarisy Trollino 18 będą zastępować wyprodukowane jeszcze pod koniec lat 80-tych Ikarusy 280.94, których po Budapeszcie jeździ nadal całkiem sporo.


Solaris Trollino 18, Salzburg

Przykładowy Solaris Trollino 18. Egzemplarz eksploatowany w austriackim Salzburgu.

Ikarus 280.94, BKV Budapeszt, Arany János utca

Ikarus 280.94, BKV Budapeszt, Arany János utca

Ikarus 280.94, BKV Budapeszt, Arany János utcaIkarus 280.94, BKV Budapeszt, Arany János utca

Ikarus 280.94, BKV Budapeszt, Arany János utca

Dostawy nowych przegubowych Solarisów Trollino przyczynią się do wycofywania z eksploatacji kolejny kultowych Ikarusów 280.94. Na zdjęciach pojazd #258, który obsługuje linię 73. Rocznik 1989. Trolejbus sfotografowany na Arany János utca przez firmę Google w maju 2014 (Street View).

Druga informacja o trolejbusowych nowościach dotyczy blisko stutysięcznego niemieckiego miasta Esslingen am Neckar. W tym przypadku członkiem tworzonego z Solarisem konsorcjum jest Vossloh Kiepe, a umowę podpisanio z Städtischer Verkehrsbetrieb Esslingen (SVE). Trafią tam cztery dość niezwykłe trolejbusy. Będą to Solarisy Trollino 18,75 MetroStyle. Tak długich trolejbusów polski producent jeszcze nie produkował. Jednocześnie będą to najdłużsi przedstawiciele serii MetroStyle.


Solaris Trollino 18 MetroStyle

Nie ma jeszcze zdjęć Trollino 18,75 MetroStyle. Powyżej przykład pojazdu w krótszej wersji, czyli Trollino 18 MetroStyle. Takie pojazdy są eksploatowane w Salzburgu. Pisałem o tym tutaj.

Dwa pierwsze Trollino 18,75 MetroStyle zostaną dostarczone pod koniec roku 2015. Dwa kolejne w roku 2016. Każdy z pojazdów będzie miał zamontowane baterie litowo-tytanowe o dużej pojemności, które będą ładowane z sieci trakcyjnej w trakcie jazdy. Dzięki temu rozwiązaniu nowe trolejbusy zyskają możliwość przemieszczania się także po ulicach pozbawionych przewodów zasilających. Dodatkowo zostanie zamontowany system rekuperacji, dzięki któremu w trakcie hamowania będzie odzyskiwana energia.

System trakcyjny, układ napędowy oraz baterie dla najdłuższych MetroStyle dostarczy firma Vossloh Kiepe. Jak podał Solaris, pojazdy będą posiadać napęd dwuosiowy, co oznacza, że dwa silniki elektryczne napędzą dwie z trzech osi pojazdów. Rozwiązanie to zapewnia bardzo dobre przyspieszenie oraz oferuje możliwość elektrycznego hamowania, podczas którego następuje wspomniana rekuperacja dużej ilości energii. W oświetleniu wewnętrznym, w reflektorach zewnętrznych oraz światłach do jazdy dziennej zostanie zastosowana energooszczędna i zwiększająca bezpieczeństwo technologia LED. Nowe trolejbusy będą miały 43 miejsca siedzące, w tym 11 dostępnych z poziomu niskiej podłogi.

Esslingen to jedno z trzech niemieckich miast, w których funkcjonuje sieć trolejbusowa. Dwa pozostałe to Eberswalde (tam także eksploatowane są Solarisy Trollino, dokładnie 12 egzemplarzy przegubowego modelu Trollino 18) i Solingen (tam nie ma Solarisów). Zakup Solarisów Trollino 18,75 MetroStyle pozwoli SVE Esslingen na wytyczenie nowych linii trolejbusowych bez konieczności rozwieszania sieci trakcyjnej.


Blog Transportowy na You Tube, kanał Lukaszowo

Blog Transportowy na Facebooku

 

środa, 3 grudnia 2014

KrAZ ma już 55 lat


Blog transportowy ma 5 lat. 2009-2016

Rok 2014 obfituje w różne jubileusze z cyfrą 5 w tle. Dla mnie najważniejszym z nich było pięciolecie Bloga Transportowego. Krakowskie lotnisko świętowało 50-lecie, a aż dwie piątki „stuknęły” znanemu producentowi ciężarówek. Już od 55 lat powstają potężne KrAZ-y. Prywatnie jedne z moich ulubionych pojazdów.


Dnia 30 listopada 1959 roku w miejscowości Krzemieńczuk na terenie ZSRR (obecnie Ukraina) powstał pierwszy KrAZ 214 Dniepr. Przeznaczona dla wojska ciężka ciężarówka z napędem 6x6. Dokładnie był to YAZ 214 (ЯАЗ 214), którego produkcję przeniesiono z rosyjskiego Jarosławia (Jarosławski Awtomobilny Zawod, skrót YAZ, choć używano także nazwy YaAZ) na teren ukraińskiej republiki. Nazwa Dniepr za modelem miała podkreślać, gdzie te pojazdy powstają. Do końca roku 1959 wyprodukowano 25 egzemplarzy z zabudową skrzyniową.


 KrAZ 214 Dniepr, prezentacja pierwszych egzemplarzy


Pierwszy KrAZ 214, a za nim kolejne egzemplarze. Parada upamiętniająca rozpoczęcie produkcji ciężarówek na terenie Ukraińskiej Socjalistycznej Republiki Radzieckiej. Jesień 1959, najprawdopodobniej początek grudnia. Ewentualnie 30 listopada - prosto z taśmy montażowej.



Od YAZ-a markę KrAZ odróżniały tylko dwa drobne elementy. Ukraińska ciężarówka nie miała na masce charakterystycznej figurki niedźwiedzia, symbolu Jarosławia. Zastąpiono ją uchwytem w barwach ówczesnej flagi ukraińskiej (USRR). Zmieniły się także logotypy. YAZ (ЯАЗ) został zastąpiony KrAZ-em (КрАЗ).


KrAZ 214 Dniepr był napędzany sześciocylindrowym silnikiem YaAZ-206B o mocy 205 KM. Skrzynia biegów pięciobiegowa. Ładowność 7 ton. Prędkość maksymalna 55 km/h, a zużycie paliwa 55 – 60 litrów na 100 kilometrów. W roku 1963 do produkcji wprowadzono zmodernizowaną wersję pojazdu, oznaczając ją jako KrAZ 214B. Ciężarówki serii 214 były na wyposażeniu armii ZSRR i państw Układu Warszawskiego. Trafiły także do Egiptu, Syrii, Pakistanu, Kuby, Indii i Wietnamu. Ich podstawowym zadaniem było przewożenie ładunków wojskowych (także transport żołnierzy). Z innych zastosowań tych terenowych pojazdów należy wymienić holowanie systemów artyleryjskich, czy wożenie mostów pontonowych. Wykonywano także na nich różne specjalistyczne zabudowy, jak np. stacja radarowa, wyrzutnia rakiet. Jak podaje producent, KrAZ 214 był produkowany przez 10 lat (1959 – 1969), w trakcie których powstało łącznie 32870 egzemplarzy. Z tego 2867 trafiło na eksport.


 KrAZ 214 Dniepr

 KrAZ 214 Dniepr.

W roku 1967 do produkcji wszedł następca modelu 214, czyli KrAZ 255B. Pisałem o nim tutaj. Producent określa go mianem kultowego. Tytuł ten oczywiście należy się także modelowi 214, choć był produkowany znacznie krócej, bo tylko 10 lat (plus trzy lata jako YAZ 214). W latach 1967 – 1969 modele 214B i 255B były wytwarzane równolegle. Takie informacje znajdziemy na stronie internetowej producenta. Inne źródła podają zakończenie produkcji modelu 214 już w roku 1967, przypuszczalnie traktując rozpoczęcie produkcji 255B jako definitywny koniec 214B. Mimo wszystko były to jednak różne pojazdy (biorąc chociażby pod uwagę ładowność: 214B mógł wieźć 7 ton, a 255B już o pół tony więcej), więc dlaczego wykluczać jednoczesne wytwarzanie obu tych modeli. Zdecydowanie wierzę w informację podaną przez producenta, nawet jeżeli jej źródła sięgają czasów wielkiej propagandy sukcesu. KrAZ 214 bez wątpienia takim sukcesem był.


Blog Transportowy na Google +

Blog Transportowy na Facebooku

 

poniedziałek, 1 grudnia 2014

Trolejbusy we Lwowie (3)




Blog Transportowy ma już 5 lat. 11 listopada 2009 - 11 listopada 2014



Ponownie zapraszam do Lwowa, na spotkanie z tamtejszymi rozpadającymi się trolejbusami. W ostatnim wpisie tu link prezentowałem Škody 14Tr powoli pokonujące stromą część ul. Czynu Listopadowego. Teraz pokażę „szpachle” na dalszym odcinku trasy, czyli na placu św. Jura. Tam ruch jest już dwukierunkowy i nie ma tak klimatycznej brukowej nawierzchni. Jest też płasko. To miejsce jest bardzo popularne wśród turystów, bo obok znajduje się wpisana na listę UNESCO cerkiew katedralna, czyli archikatedralny sobór św. Jura.

Poniżej kilka zdjęć i film.


Škoda 14Tr 543, LvivElektroTrans, Lwów

Škoda 14Tr 543, LvivElektroTrans, Lwów

Prezentowana już wcześniej oreklamowana Škoda 14Tr #543 na linii 2. Trolejbus właśnie kończy mozolną wspinaczkę ul. Czynu Listopadowego i wjeżdża na pl. św. Jura (pod tą nazwą kryje się także spory fragment zwykłej ulicy przyległej do placu, przechodzącej później w ul. Metropolity Andrzeja). Rocznik 1989. Warto zwrócić uwagę na drugie i trzecie drzwi - brak w nich szyb. 1.05.2013.


Škoda 14Tr 574, LvivElektroTrans, Lwów

Škoda 14Tr 574, LvivElektroTrans, Lwów

Škoda 14Tr 574, LvivElektroTrans, Lwów

Škoda 14Tr 574, LvivElektroTrans, Lwów
  
Ten trolejbus także już pojawił się w Blogu Transportowym. To Škoda 14Tr #574, która obsługuje linię 2 do pobliskiej pętli Uniwersytet. Plac św. Jura. Obiekty wpisane na listę UNESCO znajdują się za widocznym na pierwszym zdjęciu autobusem turystycznym. 1.05.2013.


Škoda 14Tr 557, LvivElektroTrans, Lwów

Škoda 14Tr 557, LvivElektroTrans, Lwów

Škoda 14Tr 557, LvivElektroTrans, Lwów


 Linia nr 9 wraca z lotniska. To Škoda 14Tr #557, rocznik 1989.  Plac św. Jura. 1.05.2013.



Powyższe Škody na filmie. Kolejność odwrotna niż na zdjęciach, czyli na początek #557, potem 574 i oreklamowana 543:



W następnym wpisie na temat lwowskich trolejbusów podróż linią nr 9 do portu lotniczego. Tu link.



Lwów 2013

Blog Transportowy na Facebooku



sobota, 29 listopada 2014

Tramwajowe objazdy na pl. Centralnym


Blog transportowy ma 5 lat. 2009-2014


Krakowski remont ul. Mogilskiej i al. Jana Pawła II to temat, który już kilka razy gościł na łamach Bloga Transportowego. Pisałem chociażby o utworzonej w związku z nim linii czasowej 704 (link), czy o biorącym udział w pracach budowlanych dźwigu Praga (link). Kiedy w ramach kolejnego etapu prac zamknięto torowisko w relacji ul. Bieńczycka – rondo Czyżyńskie, wszystkie tramwaje jadące z (i do) Nowej Huty skierowano objazdem przez pl. Centralny. Zrobiło się więc tam dość tłoczno. Oprócz stałych linii nr 4, 16 i 22 pojawiły się także jadące zmienioną trasą nr 1, 14 i 52. Torowiskiem obok przejeżdża także linia 10. Ruch był więc bardzo spory. Przy okazji na pl. Centralnym pojawiły się wagony normalnie tam nie występujące, czyli NGT8 na linii 14, czy EU8N na 1 (w tym przypadku nie licząc codziennych wyjazdów z i do zajezdni, np. na linię 20).

Poniżej kilka zdjęć z placu Centralnego, a na końcu film wykonany 25 czerwca 2014. To już materiały historyczne. Obecnie miejsce to jest w całości rozkopane (jedynie zachowany przejazd Andersa – Solidarności) i zmienia swój wygląd.


EU8N, MPK Kraków

EU8N #3027 jako jadąca objazdem przez pl. Centralny linia nr 1. Wagon zmierzając w stronę pętli Salwator skręca w al. Jana Pawła II. 25.06.2014.


Konstal 3x105Na, MPK Kraków
  
Konstal 3x105Na #460+360+361 na linii 4 do Bronowic Małych. Na tym odcinku tramwaj jedzie zgodnie ze swoją trasą, zmiana z żółtej tablicy dotyczyła przejazdu przez al. Pokoju. 25.06.2014.

Lohner E1, MPK Kraków

Lohner E1 #101 jako linia 21 do pętli Osiedle Piastów wjeżdża z al. Solidarności na pl. Centralny. To rocznik 1968, pierwszy krakowski „wiedeńczyk”, dlatego w czerwonym malowaniu. 25.06.2014. 


Bombardier NGT8, MPK Kraków

Bombardier NGT8 #2062 jako jadąca objazdem linia nr 14. Wagon objeżdża pl. Centralny i przez al. Andersa przejedzie w stronę pętli Mistrzejowice. 25.06.2014.

Lohner E1+C3, MPK Kraków

Skład Lohner E1+C3 #158+558 na linii nr 1 do pętli Salwator. Tramwaj objazdowo skręca z al. Andersa w pl. Centralny. Przed rozpoczęciem remontu ul. Mogilskiej i al. Jana Pawła II taki typ taboru obsługiwał wszystkie brygady „jedynki”. Jednak w związku z czasowym zawieszeniem linii 5 i pozbawieniem Wzgórz Krzesławickich niskiej podłogi, na trasę nr 1 skierowano EU8N, które w dzień roboczy jeżdżą z E1+C3 na przemian, a w soboty i święta całkowicie je wyparły. Rozwiązanie to jest bardzo krytykowane przez wielu pasażerów ze względu na mniejszą pojemność EU8N. 25.06.2014.


 Lohner E1+C3, MPK Kraków

 Lohner E1+C3 #209+669 (ex #109+569) jako linia 52 w kierunku Czerwonych Maków. Skład wjeżdża na przystanek „Plac Centralny”. 25.06.2014.






Na remontowanym pl. Centralnym pojawiłem się z aparatem jeszcze w późniejszym czasie, zatem do tematu powrócę w kolejnych tramwajowych wpisach.
Blog Transportowy na Facebooku

Blog Transportowy na Google +


środa, 26 listopada 2014

Elektryczny SOR w Krakowie


Blog Transportowy ma 5 lat. 2009-2014


Škoda Perun, o której pisałem w sierpniu 2014 (link) zbyt długo nie była najnowszym elektrobusem testowanym przez krakowskie MPK. Jako ostatni do tego grona dołączył czeski SOR EBN10,5. Przy okazji do Wiednia powrócił jeden z dwóch autobusów Rampini. Tak więc krakowski elektryczny tabor autobusowy nadal liczy pięć pojazdów: AMZ CS10E, Solaris Urbino 12 electric, Škoda Perun, Rampini Alé EL (#DK604) i opisywany SOR EBN10,5.

Elektryczny SOR rozpoczął obsługę linii 154 już w wakacje 2014. Autobus jest oklejony śnieżną, zimową reklamą zapraszającą do Tatrzańskiej Łomnicy. To słowacka miejscowość, w której ma siedzibę Tatranské dopravné družstvo, czyli firma, od której wypożyczono testowany pojazd. Jego długość wynosi 10 370 mm. Jak podaje producent, jest to skrócona wersja modelu BN12, w którym zmniejszono tylny zwis. Część z niską podłogą pozostała niezmieniona. Tak powstały elektrobus wyróżnia się dość oryginalnym układem drzwi: 1-2/2-0. Zamontowano w nim silnik TAM 1049 Pragoimex o mocy 120 kW. Zasięg modelu EBN10,5 producent szacuje na 110 – 160 km. Potem konieczne jest ładowanie baterii, które może przebiegać w dwojaki sposób. Powolny, czyli przez 8 godzin (natężenie prądu 32 ampery), w czasie których w warunkach zimowych cały czas może być włączone ogrzewanie wnętrza pojazdu lub szybki (aż 250 amperów), czyli tylko godzina jest potrzebna do pełnego naładowania. Testowany w Krakowie autobus jest przystosowany do przewozu 85 pasażerów, w tym 66 stojących i 25 siedzących (6 na miejscach rozkładanych). Producent oferuje także wersję przeznaczoną tylko dla 72 pasażerów (44 stojących i 30 siedzących, w tym dwa miejsca rozkładane) i posiadającą inny układ drzwi: 1-2-0. Od niedawna w ofercie znajdziemy także najmniejszy elektrobus, model EBN8. Kto wie, może za jakiś czas także pojawi się w Krakowie.


SOR EBN10,5, Kraków

SOR EBN10,5, Kraków

SOR EBN10,5, Kraków

SOR EBN10,5, Kraków

 W Krakowie SOR EBN10,5 otrzymał numer DK606. Autobus stoi na ul. Kurniki, czyli na pętli Dworzec Główny Zachód. Przerwa przed kolejnym kursem na Prądnik Biały.


SOR EBN10,5 - wnętrze Kraków

SOR EBN10,5 - wnętrze Kraków
  
Wnętrze SOR-a EBN10,5.


SOR EBN10,5 - wnętrze, wyświetlacz wewnętrznySOR EBN10,5 - wnętrze, wyświetlacz wewnętrzny

Zamontowany w przedniej części pojazdu ekran wyświetla informacje o autobusie.


SOR-a EBN10,5, tabliczka znamionowa

 Tabliczka znamionowa testowanego SOR-a.


SOR EBN10,5, Kraków

SOR EBN10,5, Kraków

Ulica Kurniki. SOR rozpoczyna kolejny kurs do Prądnika Białego.

Krótki film prezentujący odjazd #DK606 z pętli Dworzec Główny Zachód, czyli wjazd z ul. Kurniki w Pawią:


Na rynku dostępnych jest jeszcze kilka elektrobusów. Być może i one za jakiś czas trafią na testy do Polski. Poniżej przykłady.

SOR EBN11

SOR EBN11 to trzeci elektryczny autobus w ofercie czeskiego producenta. Najnowszy produkt, którego premiera odbyła się na targach IAA 2014 w Hanowerze. Można go było obejrzeć także w Polsce - na zdjęciu model EBN11 w trakcie targów TransExpo 2014 w Kielcach.


Van Hool A308 Electric, #5598 De Lijn

 Van Hool A308 Electric w barwach De Lijn - belgijskiego państwowego przewoźnika.


VDL Citea SLF-120 Electric

 VDL Citea SLF-120 Electric.


 Ebusco YTP-1

Holenderski autobus Ebusco YTP-1.


Iveco Ellisup

Iveco Ellisup, czyli elektryczny pojazd przyszłości zaprezentowany po raz pierwszy w październiku 2013 na targach Busworld Kortrijk. 


Zamów newsletter

Blog Transportowy na Facebooku