czwartek, 26 lutego 2015

Ponad setka Solarisów dla Ostrawy


Temat komunikacji miejskiej w Ostrawie często pojawia się w Blogu Transportowym. To za sprawą obchodzonego w 2014 roku jubileuszu 120-lecia tamtejszego transportu publicznego (link). Tym razem nie piszę jednak o taborze historycznym, a o najnowszym. 16 lutego 2015 r. Solaris ogłosił, że podpisał kontrakt o wartości 104 milionów złotych. Dotyczy on dostarczenia do Ostrawy, do tamtejszego Dopravnego Podnika, aż 105 autobusów. Wszystkie będą wyposażone w silniki zasilane CNG (Compressed Natural Gas), czyli sprężonym gazem ziemnym. Inwestycja ta jest związana z dużym projektem wymiany taboru. Powstaną także dwie stacje tankowania CNG.


Solaris Urbino 12, DP Ostrava
Solarisy po Ostrawie kursują już od wielu lat. Przykładowy Urbino 12 z DP Ostrava. Autobus #7703, rocznik 2002. 30.09.2006.


Solaris Urbino 18, DP Ostrava
Przegubowe Solarisy też już są w Ostrawie. Przykładowy Urbino 18. To #7805, eksploatowany przez DP Ostrava od 2009 roku. 13.09.2014.


Wszystkie zakontraktowane pojazdy trafią do DP Ostrava jeszcze w tym roku. Będzie to 90 przedstawicieli modelu Urbino 12 CNG i 15 Urbino 18 CNG. To jednak nie jedyne Solarisy, które w roku 2015 zasilą tabor tego przewoźnika. Będzie jeszcze 12 trolejbusów, 12 i 18 metrowych, które powstają we współpracy z firmą Škoda Electric.


Blog Transportowy na Google +

Blog Transportowy na Facebooku

wtorek, 24 lutego 2015

Solaris Tramino w Krakowie



23 lutego 2015 (poniedziałek) w Krakowie rozpoczęły się trzymiesięczne testy tramwaju Solaris Tramino. To wagon, o którym już pisałem w Blogu Transportowym (link do wpisu ze stycznia 2011). Egzemplarz przedseryjny, rocznik 2009. Eksploatowany przez MPK Poznań przed dostarczeniem zamówionych Tramino. Po zrealizowaniu kontraktu pozostał u tego przewoźnika, znacznie wyróżniając się pośród innych wagonów marki Solaris – zielone, a on biało-szaro-czerwony (link do wpisu o poznańskich Tramino). Wagon otrzymał numer taborowy 451. Pod takim oznaczeniem kursuje także w Krakowie.


Solarisa Tramino skierowano na linię nr 1 łączącą pętle Wzgórza Krzesławickie i Salwator. Podstawowa obsługa tej kursującej co 10 minut w dni robocze trasy to jeżdżące na przemian wagony E1+C3 i EU8N. W soboty i święta częstotliwość spada do 20 minut, a tabor to wyłącznie EU8N.


 Solaris Tramino, testy w Krakowie
Rondo Grzegórzeckie. Solaris Tramino na linii nr 1 zmierza w stronę pętli Salwator. 23.02.2015.




Jak wspomniałem, testowany wagon był już opisywany w Blogu Transportowym. MPK Kraków, władze miasta i producent pojazdu zwrócili uwagę na dość istotny element jego wyposażenia. Nowość, której nie było w roku 2011. To jedna z największych innowacji „świata tramwajowego”. Chodzi o zamontowany na dachu Układ Odzysku Energii z systemem superkondensatorów. Dzięki temu tramwaj może gromadzić energię elektryczną, którą później wykorzysta przy przyspieszaniu. Efektem tego jest zmniejszenie zużycia energii o około 20-30% w porównaniu z tradycyjnymi pojazdami. Jak podkreślił producent, jest to pierwszy w Polsce tak wyposażony tramwaj. Co ciekawe, układ superkondensatorów po odpowiedniej adaptacji może być wykorzystany do zapewnienia jazdy autonomicznej wagonu. Wizja tramwajów jeżdżących bez sieci trakcyjnej bardzo przypadła do gustu władzom miasta. W trakcie oficjalnej prezentacji unowocześnionego Tramino wiceprezydent Tadeusz Trzmiel mówił o możliwej takiej eksploatacji tramwajów w rejonie Plant i do Cichego Kącika.



Szczegółowe dane techniczne Solarisa Tramino testowanego w Krakowie:



Część mechaniczna


Długość
mm
31 960
Szerokość
mm
2 350
Wysokość
mm
3 575
Wysokość podłogi nad wózkami
mm
480
Wysokość podłogi
mm
350
Wysokość podłogi w strefach drzwiowych
mm
350
Procentowy udział niskiej podłogi
%
100
Sprzęg pomocniczy (producent, typ)

Dellner, Albert
Liczba drzwi (producent)

6 (Ultimate)
Szerokość drzwi
mm
2 x 750 + 4 x 1300
Szerokość siedzeń
mm
420
Ilość miejsc dla pasażerów (przy 5 osobach/m2)

204 (w tym 61 siedzące)



Wózki


Prześwit toru
mm
1435
Minimalny promień łuku
m
18
Układ osi

Bo’2’Bo’
Rozstaw osi
mm
1800
Średnica kół nowych/zużytych
mm
600/540
Szerokość obrzeży kół
mm
95
Liczba tarcz hamulcowych w wózku napędowym

2
Liczba tarcz hamulcowych w wózku tocznym

4
Koło z przekładką gumową (producent, typ)

GHH, V 60
Smarowanie obrzeży kół (producent)

Rebs



System elektryczny


Napięcie sieci trakcyjnej
V DC
600
Liczba silników asynchronicznych (producent)

4 (VEM)
Typ

DKCBZ 0211-4JA
Moc ciągła (jednego silnika)
kW
105




                                       
Zamów bezpłatny newsletter

Blog Transportowy na Facebooku


niedziela, 22 lutego 2015

Stadlery dla berlińskiego metra


W dziale Metro ponownie zapraszam do Berlina. Ostatnio pisałem (link) o linii U1, a dokładnie o stacji Möckernbrücke. Niedługo będzie się na niej zatrzymywał najnowszy tabor. Jak podała firma Stadler, na początku lutego 2015 roku odbyła się oficjalna prezentacja prototypu nowego pociągu metra wyprodukowanego dla Berlińskich Zakładów Komunikacyjnych (BVG) przez Stadler Pankow GmbH, niemiecki oddział Grupy Stadler Rail. Został on oznaczony jako typ IK.


Stadler IK, Berliner U-Bahn

Stadler IK, Berliner U-Bahn
Prototypowy skład typu IK na linii U2. Prezentacja dla dziennikarzy.


Skład ten przejdzie serię testów na małoprofilowych liniach U1 – U4, a w marcu dołączy do niego drugi prototyp. Jeżeli testy wypadną pozytywnie, przewoźnik będzie mógł zakupić kolejne 34 takie pociągi. Wagony typu IK zostały zaprojektowane specjalnie dla potrzeb BVG. Jak już pisałem szerokość wagonów małoprofilowych wynosi 2,30 m. Stadlerowe IK będą o 10 cm szersze. Udało się to osiągnąć dzięki optymalnemu wykorzystaniu skrajni (zarysu, poza który nie mogą wystawać żadne elementy taboru). Te dodatkowe centymetry to powierzchnia, która została wykorzystana do bardziej komfortowego rozmieszczenia miejsc siedzących.

Pociągi typu IK są jednoprzestrzenne, czteroczłonowe. Jak podaje producent, przystosowano je do przewozu około 330 pasażerów, w tym około 80 na miejscach siedzących. „Produkując pojazdy dla przewoźników na całym świecie, zawsze bierzemy pod uwagę ich indywidualne potrzeby. Podobnie było przy tworzeniu naszego nowego pociągu dla berlińskiego metra. Dzięki efektywnej współpracy z BVG oraz zastosowaniu innowacyjnych rozwiązań stworzyliśmy nowoczesny pojazd, który zapewni podróżującym wyjątkowy komfort i bezpieczeństwo” – powiedział Ulf Braker, prezes Stadler Pankow GmbH.


Stadler IK, broszura producenta, dane techniczne


Stadler IK, broszura producenta, dane techniczne
Broszura z danymi technicznymi pociągu IK.


Dla komfortu pasażerów składy IK wyposażono w przyjazny system informacji pasażerskiej oraz układy jezdne z zawieszeniem pneumatycznym, odpowiednio niwelującym odczuwalność ewentualnych wstrząsów. W trosce o bezpieczeństwo podróżnych w każdym członie został zamontowany monitoring wideo. Zadbano także o wygodę maszynistów. Kabina została zaprojektowana w sposób ergonomiczny, a pociągiem można sterować siedząc lub stojąc.

Na temat nowego taboru wypowiedziała się także Sigrid Evelyn Nikutta, prezes zarządu BVG: „Pociąg typu IK to nowoczesny pojazd spełniający najwyższe wymagania zarówno w kwestii komfortu oraz dostępności dla pasażerów, jak również bezpieczeństwa podróżowania oraz efektywności energetycznej. Jestem przekonana, że przypadnie on Berlińczykom do gustu”.


Stadler IK, Berliner U-Bahn
Screen z portalu Eisenbahn-Kurier.de. Prototypowy skład oznaczony numerem 1025.


Zgodnie z założeniami, zakup 36 składów IK pozwoli wycofać z eksploatacji pociągi A3L 71 z początku lat 70-tych (składy o numeracji 656/657 – 792/793). 


Blog Transportowy na YouTube, kanał Lukaszwo - Transport Movies

Blog Transportowy na Facebooku

czwartek, 19 lutego 2015

Koniec liniowej eksploatacji ALB w Krakowie



Zakończyła się liniowa eksploatacja autobusów Scania CN113ALB w Krakowie. Z łącznie 30 zakupionych egzemplarzy do końca wytrwały tylko dwa. To pojazdy o numerach PE095 i PE100. Nieco wcześniej ostatnie kilometry wyjeździła Scania #PE091, której zdjęcie publikowałem w tym wpisie – link. Oficjalnym finalnym dniem liniowej eksploatacji był czwartek 5 lutego 2014. Jego bohaterem został autobus #PE100, czyli numeracyjnie ostatnia Scania CN113ALB zakupiona przez MPK Kraków. Rocznik 1996. Pierwotnie oznaczona jako 38030, a po likwidacji zajezdni Czyżyny i przeniesieniu do Płaszowa jako 48030. Od roku 1999 pod obecnym oznaczeniem PE100. Ostatni kurs odbył się w relacji Dworzec Główny Zachód – Osiedle Podwawelskie. Na tej trasie nie kursuje żadna regularna linia krakowskiej komunikacji miejskiej, dlatego „setka” zamiast numeru linii miała napis: „Ostatni kurs Scanii CN113ALB”. Mógł w nim wziąć udział każdy, dodatkowo otrzymując specjalny, pamiątkowy bilet. Przegubowiec wyruszył o godzinie 11:00. Na pętli Osiedle Podwawelskie odbyła się oficjalna uroczystość pożegnania tego kultowego już modelu autobusu. Scania CN113ALB była ostatnim przedstawicielem wysokiej podłogi w krakowskiej komunikacji miejskiej. Teraz obsługują ją już tylko pojazdy niskopodłogowe i niskowejściowe.

Tak skończył się kolejny rozdział taborowej historii MPK Kraków. Zakończenie eksploatacji nie oznacza jednak, że „ALB-y” całkowicie zniknęły z Krakowa. Opisywana „setka” zostanie zachowana jako pojazd historyczny. Co jakiś czas można więc będzie podróżować nią np. na liniach muzealnych.

Osobiście w pożegnaniu niestety nie brałem udziału. Po raz ostatni „oko w oko” stanąłem z krakowską Scanią CN113ALB w dniu 2 listopada 2014. Przegubowiec #PE100 obsługiwał wówczas linię 129 łączącą pętle Dworzec Główny Zachód i Czyżyny Dworzec.


Scania CN113ALB #PE100, MPK Kraków

Scania CN113ALB #PE100, MPK Kraków
Pętla Dworzec Główny Zachód. Scania #PE100 wyjeżdża z ul. Kurniki (tam zlokalizowano przystanek końcowy) w ul. Pawią (na niej przystanek początkowy). Niestety na dolnym zdjęciu pojazd jest lekko poruszony. Szkoda, bo takiego ujęcia już nie da się powtórzyć.


Scania CN113ALB #PE100, MPK Kraków

Scania CN113ALB #PE100, MPK Kraków
Przyszły pojazd historyczny podstawiony na przystanku początkowym pętli Dworzec Główny Zachód. Pasażerowie raczej nie zdawali sobie sprawy z tego, że wówczas po mieście jeździły już tylko dwa autobusy tego typu. Przed Scanią stoi jeden z najnowszych pojazdów krakowskiego MPK, Solaris Urbino 18 MetroStyle #PR772.


Nakręciłem wówczas krótki film. Wyjazd z ul. Kórniki w Pawią i odjazd z pętli Dworzec Główny Zachód w kierunku Czyżyn:




Na pewno za jakiś czas powrócę do tematu tych niezwykłych autobusów. Pierwszych fabrycznie nowych „zachodnich produktów” kupowanych seryjnie przez MPK Kraków. Na koniec zapraszam do lektury starego wpisu (z grudnia 2010), w którym poruszyłem temat nadciągającej likwidacji „ALB”. Link. 


Blog Transportowy na Twitterze

Blog Transportowy na Facebooku

wtorek, 17 lutego 2015

Ziaja z nowym DAF-em


Na początku lutego 2015 w siedzibie firmy DBK Gdańsk (autoryzowany serwis DAF Trucks Polska) uroczyście przekazano ciągnik siodłowy DAF XF 510 FT. Jego nabywca to znana z produkcji kosmetyków firma Ziaja. Pojazd ten jest pierwszą ciężarówką spełniającą normę Euro-6, która zasiliła flotę polskiego przedsiębiorstwa działającego w tej branży.

Kosmetyki i leki produkowane przez firmę Ziaja są już od dawna transportowane samochodami marki DAF. Początki współpracy między Ziają, a DBK sięgają 1996 roku. Od tamtego czasu producent kosmetyków nabył między innymi takie modele DAF-ów: FA 55.210, FA 75.250 ATi, FAR CF85, FAR XF95.430, FA LF45.180, FA LF55.220, FAR XF105.410, FAR XF105.510. Wszystkie ze specjalistyczną, chłodniczą zabudową. Opisywany ciągnik DAF XF 510 FT został objęty kontraktem DAF Multisupport Full Care, który zawiera pełen zakres czynności serwisowych (wszelkie naprawy i planowe obsługi). Jest on jednocześnie jednym z pierwszych w Polsce ciągników XF Euro-6 ze zmianami inaugurującymi wprowadzenie platformy DAF Transport Efficiency. Posiada kabinę Super Space Cab z pneumatycznym zawieszeniem (kabiny i przedniej osi). Napędza go silnik MX 13 o mocy 510 KM i maksymalnym momencie obrotowym 2.500 Nm sprzężonym ze zautomatyzowaną skrzynią biegów typu AS-Tronic, obejmującą funkcje FastShift, EcoRoll i układ Hill Start Aid. Przednie oświetlenie w technologii LED.


DAF XF 510 FT, Ziaja Ltd Zakład Produkcji Leków sp. z o.o.


Zastępca dyrektora handlowego DBK Gdańsk Jacek Błaszkowski na temat przekazywanego pojazdu powiedział: „Wnętrze kabiny zostało wyposażone na najwyższym poziomie, co znacznie poprawia komfort kierowcy – m.in. wentylowane i podgrzewane fotele Super Air ze skórzaną tapicerką z alcantarą, deska rozdzielcza wykończona aluminium. Na nowy ciągnik DAF XF firma Ziaja zawarła rekordowy, jak na polskie warunki, kontrakt Full Care, bo aż na 8 lat”. Uzupełniając tę wypowiedź dodam, że alcantara to używany do produkcji tapicerek materiał charakteryzujący się miękkością, odpornością na ścieranie, wysoką żywotnością oraz łatwością utrzymania.


Wpisy poświęcone autobusom

Blog Transportowy na Facebooku

piątek, 13 lutego 2015

Kędzierzyński 312 w ruchu


Pod koniec czerwca 2014 zamieściłem wpis poświęcony dwóm przegubowcom z MZK Kędzierzyn-Koźle. Tu link. Mercedes Citaro G #300 i Ikarus 280.57 #312. Ten drugi pojazd był wówczas w remoncie. Efektem tych prac jest autobus stylizowany na historyczny (np. biało-czerwone barwy zewnętrzne, oryginalny układ siedzeń), a jednocześnie nowocześnie zmodernizowany (np. szklane wiatrołapy przy drzwiach, logotypy przewoźnika na podłodze, nietypowy kolor ścian). Pomysł ciekawy i godny pochwały, bo dzięki temu ostatni w mieście węgierski przegubowiec został uratowany i jeszcze długo pojeździ.

Wyremontowany, ponad 20-letni #312 (rocznik 1991) jest przez MZK reklamowany jako doskonały obiekt do różnych sesji zdjęciowych. Na stronie przewoźnika są np. prezentowane zdjęcia autobusu, w którym pozuje kilka modelek. Wieść o „fotograficznym” przegubowcu trafiła również do mediów. W jednej z edycji programu „Teleexpress Extra” (na antenie TVP Info) można było obejrzeć krótki reportaż o kędzierzyńskim #312.

Ikarus ten nie jest jednak tylko medialną gwiazdą. Od 11 sierpnia 2014 obsługuje kędzierzyńską komunikację miejską, czyli realizuje prace sprzed remontu. Najczęściej można go zobaczyć na linii 13, która przebiega praktycznie przez całe miasto, łącząc pętle Koźle Dworzec PKP i Elektrownia. Przewoźnik na swojej stronie podaje także, że #312 zobaczymy również na linii 1 (Koźle Stadion – Azoty) i 5 (Partyzantów – Sławięcice). W tym ostatnim przypadku najprawdopodobniej chodzi o kursy oznaczone literą „N”, czyli realizowane tylko w dni nauki szkolnej. W latach 90-tych zawsze obsługiwał je przegubowiec, a po godzinie 15:00 ze Sławięcic kurs wykonywały jednocześnie dwa autobusy klasy mega, oba pełne. Wówczas jednak MZK eksploatowało aż 15 Ikarusów 280.

Bez względu na numer linii, opisywany pojazd wyjeżdża do obsługi komunikacji miejskiej tylko w dni robocze. Mimo wielkich chęci udokumentowania ostatniego kędzierzyńskiego węgierskiego przegubowca, niestety nie udawało mi się to. W końcu jednak trafiłem do Kędzierzyna-Koźla w dzień roboczy. Dokładnie 29 grudnia 2014. Wówczas kursowały dwa przegubowce, oba na linii 13. Jako pierwszy na popołudniową zmianę wyjeżdżał właśnie #312. Poniżej Ikarus opuszczający zajezdnię przy ul. Kozielskiej i wjeżdżający pod wiadukt kolejowy.


Ikarus 280.57 #312, MZK Kędzierzyn-Koźle

Ikarus 280.57 #312, MZK Kędzierzyn-Koźle

Ikarus 280.57 #312, MZK Kędzierzyn-Koźle

Ikarus 280.57 #312, MZK Kędzierzyn-Koźle


Ikarus za wiaduktem zawrócił i o godzinie 12:16 rozpoczął kurs z przystanku „Kędzierzyn Dworzec PKP” do pętli Koźle Dworzec PKP. Na poniższych zdjęciach przegubowiec w trakcie przejazdu przez ul. Kozielską, na wysokości bazy MZK.


Ikarus 280.57 #312, MZK Kędzierzyn-Koźle

Ikarus 280.57 #312, MZK Kędzierzyn-Koźle

Ikarus 280.57 #312, MZK Kędzierzyn-Koźle


Tak #312 prezentował się w ruchu:




O godzinie 13:14 na takiej samej zasadzie obsługę linii 13 rozpoczynał Mercedes #300. Niestety nie mogłem na niego czekać. Temat #312 jeszcze pojawi się w Blogu Transportowym. Wcześniej jednak już dawno obiecywany Ikarus #313 i druga część tekstu o komunikacyjnych zmianach w Kędzierzynie-Koźlu (tu link do pierwszej).


Blog Transportowy na YouTube, kanał Lukaszwo - Transport Movies

Blog Transportowy na Facebooku

środa, 11 lutego 2015

Autobusowy elektrowóz


Utknięcie na zamkniętym przejeździe kolejowym ma swoje dobre strony. Pisałem już o tym tutaj. Tym razem dzięki takiemu przymusowemu zatrzymaniu udało mi się utrwalić coraz rzadszy na polskich torach elektrowóz nazywany często „sputnikiem”. Miało to miejsce w rejonie stacji Bierawa, przejazd przez drogę wojewódzką nr 408. 

Maszyna o oznaczeniu 3E/1M-368 w stronę Kędzierzyna-Koźla prowadziła skład węglarek. Przypuszczalny cel pociągu to koksownia w pobliskich Zdzieszowicach. Lokomotywa należy do dość specyficznego przewoźnika – autobusowego. To Dolnośląskie Linie Autobusowe, których autobusy kursują np. po Wrocławiu, Jelczu-Laskowicach i Świebodzicach. Firma od 2005 roku posiada także wydział kolejowy. Mamy więc przewoźnika autobusowego zajmującego się transportem kolejowym.


3E/1M-368 (ex ET21-428), Dolnośląskie Linie Autobusowe


Jak podają źródła internetowe, lokomotywa 3E/1M-368 to dawna ET21-428 z PKP. Rocznik 1967. „Sputnik” był eksploatowany przez dwie lokomotywownie: Kraków Prokocim i Sucha Beskidzka. W roku 1993 skreślono go ze stanu, ale nie złomowano. Maszyna trafiła do Skarżyska Kamiennej, gdzie pełniła funkcję „stacjonarnego urządzenia grzewczego”. Trwało to do roku 2011, kiedy to została kupiona przez DLA.

Tak „autobusowy sputnik” prezentował się w ruchu (5.04.2014):




Blog Transportowy na Google +

Blog Transportowy na Facebooku

poniedziałek, 9 lutego 2015

Minibus marki Hyundai


Na europejskim rynku minibusów we wrześniu 2014 pojawił się nowy gracz. To Hyundai z modelem H350. Nowy pojazd został zaprezentowany w Hanowerze, w trakcie targów IAA. To pierwszy pojazd użytkowy (tego producenta) typu LCV (Light Commercial Vehicle), który został zaprojektowany specjalnie na rynek europejski.


Hyundai H350

Hyundai H350

Hyundai H350

Hyundai H350

Hyundai H350

Hyundai H350


Jak podaje producent, H350 zachowuje estetykę charakterystyczną dla osobowych modeli Hyundaia, odzwierciedloną w wyróżniającym, aerodynamicznym designie. Dopełnieniem komfortowej jazdy i doskonałego prowadzenia jest intuicyjna obsługa samochodu i wysoki poziom wyposażenia”.  Nowy minibus ma masę 4 ton i jest przystosowany do przewozu 14 – 15 pasażerów na miejscach siedzących.


Wraz z minibusem w trakcie targów IAA zaprezentowano także dwie inne wersje modelu H350, czyli furgon i podwozie do zabudowy. W Polsce marka Hyundai kojarzy się głównie z samochodami osobowymi, gdyż takie najczęściej występują na naszych drogach. Warto zatem jeszcze dodać, że pod tą nazwą wytwarzane są także duże ciężarówki (np. ciężki ciągnik siodłowy HD700) i autobusy (np. 11-metrowy model Super Aero City).


Hyundai Super Aero City
Hyundai Super Aero City, okładka folderu promocyjnego. Autobus znajduje się w obecnej ofercie Hyundaia.


Zamów newsletter

Blog Transportowy na Facebooku

sobota, 7 lutego 2015

Długie kołowanie



Na terenie lotniska w podkrakowskich Balicach już od dłuższego czasu trwają prace modernizacyjne. Ma to także wpływ na ruch korzystających z niego samolotów. Dokładnie chodzi mi o kołowanie. Przez kilka miesięcy drugiej połowy 2014 roku nie było możliwe bezpośrednie przejechanie z płyty postojowej na początek pasa startowego. Maszyny musiały jeździć „objazdem” znacznie wydłużającym czas przejazdu. Kołujące samoloty zawsze potrzebowały około minuty, dwóch na wykonanie tego manewru. Wydłużona trasa powodowała, że taki przejazd trwał nawet około 10 minut i był swoistą prezentacja danej maszyny, która przemieszczała się w różnych kierunkach, a na koniec wykonywała widowiskowy obrót.


Zapraszam do obejrzenia dwóch „objazdowych” samolotów. Na początek gość z Niemiec, czyli maszyna o rejestracji D-AEBS. To Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR) należący do linii Lufthansa CityLine (umieszczony na boku napis Lufthansa Regional to wspólna nazwa krótkodystansowych połączeń realizowanych przez trzech przewoźników lotniczych: Lufthansa CityLine, Air Dolomiti i Eurowings). Niestety roku produkcji nie ustaliłem (moje ulubione źródło, czyli Planespotters.net milczy na ten temat). Samolot wyrusza w podróż do Monachium. 19 października 2014, godzina 16:40.


Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport

Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport

Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport

Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport
 Embraer o rejestracji D-AEBS w trakcie „objazdowego” kołowania.


Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport

Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport

Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport

Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport
Już na pasie startowym. Teraz D-AEBS przemieszcza się „pod prąd”. Na końcu (początku) obróci się i znów pokona ten odcinek, ale już z o wiele większą prędkością.


Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport

Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport
 W końcu maszyna startuje.


Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport

Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR), D-AEBS,  Lufthansa CityLine, Kraków Airport
Już w powietrzu.




Według radaru lotniczego maszyna ma stały przydział do Monachium. Lata stamtąd do innych portów w Niemczech (np. Drezno, Bremen) i do pobliskich krajów (w styczniu 2014 Embraer ten lądował np. w Warszawie, Gdańsku, Goteborgu, Belgradzie, Wiedniu i Tuluzie). Tak prezentował się w ruchu. Blisko 6 minut wydłużonego kołowania i odlot:




Drugą z prezentowanych maszyn utrwaliłem trochę wcześniej, 14 września 2014. To Bombardier Dash 8 Q400 (De Havilland Canada DHC-8-402Q Dash 8) austriackich linii Austrian Airlines, należących do holdingu Lufthansa. Maszyna w swój pierwszy lot wystartowała w maju 1999. Jej rejestracja to OE-LGB. Na poniższych zdjęciach z wydłużonego kołowania w trakcie obsługi lotu Kraków – Wiedeń (po godzinie 15).


Bombardier Dash 8 Q400 (De Havilland Canada DHC-8-402Q Dash 8), OE-LGB, Austrian Airlines, Kraków Airport

Bombardier Dash 8 Q400 (De Havilland Canada DHC-8-402Q Dash 8), OE-LGB, Austrian Airlines, Kraków Airport

Bombardier Dash 8 Q400 (De Havilland Canada DHC-8-402Q Dash 8), OE-LGB, Austrian Airlines, Kraków Airport
 Bombardier już jest na pasie startowym. Teraz przemieszcza się „pod prąd”.


Bombardier Dash 8 Q400 (De Havilland Canada DHC-8-402Q Dash 8), OE-LGB, Austrian Airlines, Kraków Airport
 Jeszcze tylko obrót i można startować.


Bombardier Dash 8 Q400 (De Havilland Canada DHC-8-402Q Dash 8), OE-LGB, Austrian Airlines, Kraków Airport
 OE-LGB w trakcie startu do Wiednia.


Obecnie linie Austrian Airlines eksploatują 15 samolotów De Havilland Canada DHC-8-402Q Dash 8. Natomiast cała aktywna flota tego austriackiego przewoźnika liczy aż 77 maszyn. Nie wszystkie tak małe, jak prezentowany OE-LGB. Jest np. pięć Boeingów 777 i sześć 767.


Tak OE-LGB prezentował się w ruchu. W tym przypadku nagrywałem tylko końcową część kołowania:




Stałym zadaniem OE-LGB jest obsługa lotów z i do Wiednia. Oprócz Krakowa w ostatnim czasie samolot lądował np. w Pradze, Lipsku, Bolonii, Frankfurcie i Zagrzebiu. Maszyna obsługuje także loty wewnętrzne na terenie Austrii, do Salzburga, Linzu i Innsbrucku.

W Blogu Transportowym De Havilland Canada DHC-8-402Q Dash 8 pojawiał się już wcześniej. Pisałem o tych maszynach w barwach linii Nok Air (link), Eurolot (link) i Olympic Air (link). Natomiast Embraer ERJ-195LR (ERJ-190-200 LR) gości tu po raz pierwszy.


Blog Transportowy na YouTube, kanał Lukaszwo - Transport Movies

Blog Transportowy na Facebooku